Κυριακή 26 Μαΐου 2013

Εφαλτήριο για πολιτικές ανατροπές

Το κύριο άρθρο της Αυγής της Κυριακής
Με την οικονομία να έχει εισέλθει σε περίοδο άνωθεν κατευθυνόμενης οικονομικής αισιοδοξίας, το ενδιαφέρον των πολιτικών κομμάτων μεταφέρεται στις διεργασίες για την ανασυγκρότηση του πολιτικού συστήματος. Το "αγκάθι" με το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο φέρνει στην επιφάνεια τη σταθερή επιδίωξη Σαμαρά να κρατήσει ως δορυφόρους το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜ.ΑΡ. και να προσεταιριστεί το ακροδεξιό κοινό που διεκδικεί η Χρυσή Αυγή. Ωστόσο η επιδίωξη αυτή μπορεί να προκαλέσει "κυβερνητική πλειοψηφία μεταβλητής γεωμετρίας".



 Άλλα νομοσχέδια να ψηφίζουν ή να μην ψηφίζουν οι τρεις κυβερνητικοί εταίροι, άλλα νομοσχέδια να απειλεί να καταψηφίσει η εκ δεξιών αντιπολίτευση. Ένα τέτοιο ενδεχόμενο προφανώς επισπεύδει τις εκλογές το φθινόπωρο.

Καθώς απομακρύνεται η πίεση της τρόικας για τη λήψη πρόσθετων μέτρων προεκλογικά, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜ.ΑΡ. αναζητούν εναγωνίως πολιτικά σωσίβια, προσπαθούν να οριοθετήσουν το εκλογικό κοινό τους πρωτίστως έναντι της Ν.Δ., αλλά και ο ένας έναντι του άλλου. Οι δύο ελάσσονες εταίροι του κυβερνητικού σχήματος έχουν συνειδητοποιήσει ότι η περίφημη πολιτική σταθερότητα γίνεται με τη δική τους πολιτική θυσία και ευνοεί την ανασυγκρότηση της Δεξιάς με άνοιγμα προς την Ακροδεξιά και με τη λεηλασία του Κέντρου. Γι' αυτό ο Σαμαράς, εν όψει του συνεδρίου της Ν.Δ. στο τέλος Ιουνίου, θα εμποδίσει τυχόν ενοποιητικές διαδικασίες στον κεντρώο χώρο. Με τις δημοσκοπήσεις να καταγράφουν αμφίρροπη εκλογική μάχη, για τον Σαμαρά προέχει η πρωτιά. Δεν έχει την πολυτέλεια στρατηγικών επιλογών σχετικά με την τύχη του Κέντρου. Γι' αυτό θα ενεργοποιηθεί το σχέδιο για τη μεγάλη ευρωπαϊκή - αστική παράταξη. Μια νέα εκδοχή Συναγερμού.

Πολλές ενδείξεις συγκλίνουν στην πιθανότητα το ΠΑΣΟΚ να μη φτάσει στις εκλογές υπό τη σημερινή μορφή και αρχηγία του. Κοινός παρονομαστής των δημοσίων παρεμβάσεων των απομακρυνόμενων ηγετικών στελεχών του ΠΑΣΟΚ είναι η θετική στάση τους έναντι του Αντ. Σαμαρά και η υπεράσπιση του Μνημονίου.

Η ανασυγκρότηση του κεντρώου χώρου δεν είναι ζήτημα συγκυρίας. Το Μνημόνιο παραμένει λυδία λίθος που προσδιορίζει πολιτικά τα κόμματα. Η κοινωνική πόλωση βαθαίνει και θα διατηρηθεί και στη "μετά Μνημονίου" εποχή, καθώς η όποια "ανάπτυξη" θα είναι αναιμική, επισφαλής, με πολλή ανεργία και με διάλυση των λαϊκών αλλά και των μεσαίων τάξεων. Κι όλα αυτά με την αβεβαιότητα να απλώνεται και στην Ευρώπη. Οι ιδεολογικοί ή οι ψυχολογικοί προσδιορισμοί του μετριοπαθούς χώρου δεν είναι ικανοί να του προσδώσουν εγκυρότητα και ανθεκτικότητα.

Αυτή την εγκατεστημένη κοινωνική πόλωση εξέφρασε τον Ιούνιο ο ΣΥΡΙΖΑ. Εξακολουθεί να εκπροσωπεί τον ριζοσπαστικό πόλο, διατηρώντας, παρά τις αυξομειώσεις, υψηλά ποσοστά αποδοχής. Κι αυτό, παρ' ότι η ψήφος δεν προέκυψε από ιδεολογική μετακίνηση, αλλά από κοινωνική απόγνωση. Το επικείμενο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, με την ενοποίηση του κόμματος και την επικαιροποίηση των πολιτικών θέσεών του, θα αποδειχθεί βήμα για τη συγκρότηση μιας λαϊκής πλειοψηφίας για την αριστερή - προοδευτική διακυβέρνηση της χώρας. Σε μια περίοδο όπου περίπου ένας τους τρεις πολίτες αναζητεί πειστικότερες απαντήσεις, ο ΣΥΡΙΖΑ καλείται να επιβεβαιώσει την πορεία του ως το νέο κόμμα, το αριστερό και δημοκρατικό κόμμα, που είναι ικανό να εμπνεύσει τη λαϊκή συμμετοχή και να αναποδογυρίσει την αδιέξοδη πορεία. Ο Ιούνιος θα αποδειχθεί μήνας - εφαλτήριο για τις εκλογές, το πιθανότερο το φθινόπωρο.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου