Συνέντευξη στον Σταύρο Καπάκο και στην Αυγή
Ενιαίο, πολυτασικό κόμμα της Αριστεράς με ενδυνάμωση των ριζοσπαστικών του χαρακτηριστικών και της εναλλακτικής του πρότασης χρειάζεται ο ΣΥΡΙΖΑ, δηλώνει στην "Αυγή" η Νάντια Βαλαβάνη, βουλευτής Β' Αθηνών, και προσθέτει ότι στη μεταβατική φάση πρέπει να υπάρχει "δυνατότητα ομαλής προσαρμογής όλων". Για το θέμα των συμμαχιών τονίζει οτι ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να επιδιώξει συνεργασίες από "την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά και το ΚΚΕ μέχρι δυνάμεις της αριστερής σοσιαλδημοκρατίας και την οικολογία", ενώ για τη ΔΗΜ.ΑΡ. αναφέρει: "πρέπει να αποφασίσει σε ποια όχθη βρίσκεται".
* Ποια είναι η θέση σου για τη λειτουργία των συνιστωσών στον νέο ΣΥΡΙΖΑ; Πρέπει να διαλυθούν, να δοθεί μεταβατικό διάστημα; Πώς πρέπει να είναι η λειτουργία του νέου κομματικού φορέα;
Το συνέδριο θα επιβεβαιώσει τη θέληση των μελών του ΣΥΡΙΖΑ για τη μετεξέλιξή του σε ενιαίο πολυτασικό κόμμα, που θα στηρίζεται στις αρχές και τις παραδόσεις της Αριστεράς για να ανταποκριθεί με νέο, ριζοσπαστικό τρόπο στις σημερινές προκλήσεις "ζωής και θανάτου". Για πάρα πολλούς από μας, που ήρθαμε στον ΣΥΡΙΖΑ χωρίς ένταξη σε οποιαδήποτε απ' τις συνιστώσες του, αυτό αποτελεί θετική εξέλιξη. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι, βέβαια, δημιούργημα των ανένταχτων. Τον δημιούργησαν οι συνιστώσες -ο ΣΥΝ και οι μικρότερες οργανώσεις- και μια μικρή ομάδα ανένταχτων αριστερών. Η πραγματική δύναμή του, όμως, βρισκόταν από την αρχή στον ανένταχτο κόσμο, που "βγήκε απ' το σπίτι" του, αγκάλιασε και στήριξε αυτό το, πραγματικά πρωτότυπο, ενωτικό εγχείρημα της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Η περυσινή εκτίναξη στο 27% έδωσε την αποφασιστική ώθηση για τον ενιαίο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ.
Όταν λέμε "ενιαίο κόμμα", πρέπει πριν απ' όλα να μιλάμε για την πολιτική ενότητα του ΣΥΡΙΖΑ, την ενιαία έκφραση και δράση του. Αλλά και για την ηθικοπολιτική του ενότητα, που ακόμα είναι ζητούμενο. Όταν λέμε για "πολυτασικό", αναφερόμαστε στη δημοκρατία στην πράξη στους κόλπους ενός αριστερού κόμματος. Όσο για τον "ΣΥΡΙΖΑ μελών", πρόκειται για στόχο που ως προς τον ρόλο του μέλους δεν έχει κατακτηθεί.
Σε κάθε μετάβαση πρέπει να δίνεται η δυνατότητα ομαλής προσαρμογής όλων. Έτσι δεν θεωρώ σοβαρό πρόβλημα αν ορισμένες συνιστώσες -χωρίς διατήρηση ιδιαίτερων προνομίων- χρειάζονται περισσότερο χρόνο για να καθορίσουν τον τρόπο ύπαρξής τους στις νέες συνθήκες.
* Ένα από τα επίμαχα θέματα που συζητούνται πολύ είναι το θέμα των συμμαχιών και της πρότασης εξουσίας. Ιδιαίτερα αυτό αφορά το ΚΚΕ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ ή άλλες μικρότερες κινήσεις και βεβαίως τη ΔΗΜ.ΑΡ. μετά την αποχώρησή της από την κυβέρνηση;
Αν θέλουμε να γίνουμε κυβέρνηση ανατροπής της σημερινής αθλιότητας, που μαζί με το λαϊκό κίνημα θα αντιστρέψει την πορεία κοινωνικής και εθνικής καταστροφής και θ' ανοίξει δρόμους για ένα ριζικά διαφορετικό μέλλον, τότε πρέπει να επιδιώξουμε τις ευρύτερες συμμαχίες και συνεργασίες. Με όλους; Ασφαλώς όχι. Αλλά με όλες τις προοδευτικές δυνάμεις, και πριν απ' όλα με τις δυνάμεις της Αριστεράς, που έχουμε κοινή επιδίωξη την απαλλαγή απ' τα Μνημόνια και τις εφαρμοστικές πολιτικές μαζικής εξαθλίωσης και εξανδραποδισμού των εργαζόμενων ανθρώπων. Από το ΚΚΕ και την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά μέχρι τις δυνάμεις της αριστερής σοσιαλδημοκρατίας και οικολογίας. Χωρίς αποκλεισμούς και ανεξάρτητα από ιδεολογικές διαφορές. Ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ είναι ένας μικρόκοσμος αυτών των δυνάμεων. Και με τη ΔΗΜ.ΑΡ.; Στην ίδια, έστω και τώρα, μένει ν' αποφασίσει οριστικά, σε ποια όχθη θέλει να βρίσκεται.
Για να γίνουν, όμως, πραγματικότητα υπαρκτές και κυοφορούμενες δυνατότητες συνεργασίας, αποτελούν προϋποθέσεις η ανάπτυξη ενός μεγάλου μαζικού λαϊκού κινήματος ανατροπής και το ολόπλευρο δυνάμωμα του ΣΥΡΙΖΑ. Μαζί με τον κόσμο που αγωνιά και αγωνίζεται: Εκεί θα κριθεί σε μεγάλο βαθμό τόσο το θέμα των συνεργασιών όσο και το τι ΣΥΡΙΖΑ θέλουμε.
* Το θέμα του ευρώ προκαλεί πολλές συζητήσεις στον ΣΥΡΙΖΑ ενώ έχει κατατεθεί και διαφορετική προσέγγιση. Πως τοποθετείσαι στο θέμα αυτό;
Το θέμα του ευρώ απασχολεί συνολικότερα την κοινωνία. Καταρχήν, επειδή ο τρόπος που δημιουργήθηκε το ευρώ και λειτουργεί η Ευρωζώνη, ελέγχονται για το βάθεμα της κρίσης στην Ελλάδα και γενικότερα στον ευρωπαϊκό Νότο - και όχι μόνο. Δεύτερο, επειδή προεκλογικά ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜ.ΑΡ. και κυρίως η Ν.Δ., κινδυνολόγησαν ασύστολα, συνδέοντας νίκη του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ με έξοδο απ' την Ευρωζώνη -κινδυνολογία που στρέβλωσε τη λαϊκή θέληση. Ενώ απέκρυψαν συστηματικά ότι ήταν η εφαρμογή του "προγράμματος", που έφερε κάποιες στιγμές την Ελλάδα στα πρόθυρα Grexit.
Υπάρχει ενδεχόμενο επιστροφής σε εθνικό νόμισμα; Κανένας δε μπορεί να το αποκλείσει. Θεωρώ, όμως, ότι δεν είναι η υπόθεση του νομίσματος, που θα κρίνει την έκβαση της σημερινής βαθιάς ταξικής σύγκρουσης για έξοδο απ' την κρίση. Ακόμα κι αν είναι σωστό το θεωρητικό σχήμα ότι η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα με ταυτόχρονη διαγραφή του χρέους, έλεγχο στην κίνηση κεφαλαίων, επιχείρηση παραγωγικής ανασυγκρότησης κ.λπ. θα λειτουργήσει ως μοχλός για έξοδο απ' την κρίση και για ανάπτυξη προς όφελος των πολλών, τίποτα δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι δεν θα συμβεί το αντίθετο: Άλλο πράγμα ένα σχέδιο στα χαρτιά, άλλο η εφαρμογή του στις δεδομένες, αλλά και υπό εξέλιξη, οικονομικοπολιτικές και γεωπολιτικές συνθήκες.
* Πώς βλέπεις την κοινή δράση των αριστερών και άλλων αντιμνημονιακών προοδευτικών κομμάτων του ευρωπαϊκού Νότου απέναντι στην πολιτική της Μέρκελ;
Ο ευρωπαϊκός Νότος είναι σε κοινωνικό αναβρασμό, επειδή οι λαοί του υφίστανται με τον πιο οδυνηρό τρόπο τις συνέπειες της κρίσης και της επέκτασης, μέσω της πολιτικής της Ε.Ε., της στρατηγικής της Γερμανίας, που δρομολογήθηκε με την ατζέντα 2010 του Σρέντερ και εκδήλωσε τα ολέθρια αποτελέσματά της επί Μέρκελ. Πρόκειται για την πιο ακραία κι επιθετική εκδοχή του προγράμματος νεοφιλελεύθερης ανασυγκρότησης του καπιταλισμού. Σωστά ο ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει σταθερά την κοινή δράση των προοδευτικών πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων των χωρών του Νότου. Για να είναι αποτελεσματικοί, όμως, οι αγώνες, έχει μεγάλη σημασία να διαμορφωθεί κοινό πλαίσιο για το χρέος, την ανεργία, τη δανειοδότηση, την ανάπτυξη, την έμπρακτη διεθνιστική αλληλεγγύη κ.λπ.
* Υπάρχει μια αίσθηση στασιμότητας ή και μικρής υποχώρησης στα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ. Πού οφείλεται αυτό και τι πρέπει να γίνει για να ξεπεραστεί;
Η εκλογική δύναμη του ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται εδραιωμένη - κι αυτό δεν είναι λίγο για ένα κόμμα, που έκανε το τεράστιο άλμα απ' το 4,5% στο 27%. Δεν αρκεί, όμως. Η δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ θα αυξάνεται και η ικανότητά του να ανταποκριθεί σε καθήκοντα διακυβέρνησης της χώρας θα ενισχύεται, όσο θα δυναμώνουν τα ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά του, θα γίνεται πιο καθαρή και πειστική η εναλλακτική προγραμματική του πρόταση και κυρίως εφόσον καταφέρει να συνδυάζει τις σοβαρές συγκρούσεις μέσα στη Βουλή με τους λαϊκούς αγώνες. Όπως έχω ξαναπεί, το Συνέδριο αν δεν "μπατάρει" σε δευτερεύοντα θέματα, μπορεί να αποτελέσει κεντρικό πολιτικό γεγονός και αποφασιστικό βήμα για κυβέρνηση αριστερής διεξόδου.
* Έχεις ασχοληθεί ιδιαίτερα με το θέμα των ιδιωτικοποιήσεων και του ΤΑΙΠΕΔ. Πως κρίνεις τις επιλογές της κυβέρνησης Σαμαρά στον τομέα των ιδωτικοποιήσεων, τις οποίες επιχειρεί να εμφανίσει ως προσέλκυση επενδύσεων και ως στοιχείο του λεγόμενου "success story"; Πώς μπορεί να εμποδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ την πώληση στρατηγικών επιχειρήσεων;
Η στρατηγική της κυβέρνησης σε θέματα ανάπτυξης είναι αυτή που χαράζουν τα Μνημόνια: Για την εξασφάλιση των συμφερόντων των δανειστών. Η ταύτιση της ανάπτυξης με την ιδιωτικοποίηση στα "προγράμματα προσαρμογής" του ΔΝΤ αποτελεί κεντρική στρατηγική επιλογή ήδη από τη "Συναίνεση της Ουάσιγκτον" του 1989.
Με τη σημερινή κυβέρνηση αποκτά ακραία "αγοραία" χαρακτηριστικά, καθώς ο πρωθυπουργός περιφέρεται ανά την υφήλιο προσφέροντας στο ξένο ιδιωτικό και κρατικό κεφάλαιο ό,τι έχει απομείνει από επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας και στρατηγικής σημασίας, καθολικά τις υποδομές, λιμάνια και αεροδρόμια, τις παραλίες, ολόκληρο το απόθεμα δημόσιας γης και πλέον και τις τράπεζες. Όχι μονάχα επειδή τον υποχρεώνει η τρόικα, με προορισμό τη "μαύρη τρύπα" του χρέους και για να εξυπηρετηθούν πολυεθνικές, ξένες κρατικές εταιρείες και fundς. Αλλά κι επειδή η ίδια η κυβέρνηση βρίσκεται σε αδιέξοδο, καθώς είναι αποκλεισμένη απ' οποιαδήποτε δυνατότητα να προγραμματίσει οποιαδήποτε ανάπτυξη με εργαλείο το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων: Σήμερα θυσιάζει ακόμα και τα ελάχιστα κονδύλια του προκειμένου να "καλλωπίσει" τους αριθμούς για να βγει "πλεόνασμα".
Το να "πουλάει" αυτή την πολιτική στο 1,5 εκατομμύριο ανέργους ως "success story" μπορεί να αποτελεί μονόδρομο γι' αυτήν, το "εμπόριο ελπίδας" όμως καταρρέει αντιμέτωπο με την πραγματικότητα.
Η πολιτική αυτή μπορεί ν' ανατραπεί ως κεντρική πολιτική κατεύθυνση μόνο με ακύρωση των Μνημονίων. Άρα οι μόνες πρόσφορες τακτικές, για να μη βρεθεί μια αριστερή κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας χωρίς εργαλεία εφαρμογής του προγράμματός της, είναι τακτικές καθυστέρησης: Ό,τι δεν καταφέρνουν να πουληθεί σήμερα, μπορεί να μην πουληθεί κι αύριο. Δυστυχώς, αυτό συμβαίνει στην πράξη περισσότερο επειδή συγκρούονται μεγάλα οικονομικά και γεωπολιτικά συμφέροντα, παρά ως αποτέλεσμα των αγώνων των εργαζομένων και των τοπικών κοινωνιών.
Χρειάζεται σοβαρό πολιτικό σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ απέναντι στο συνολικό σχέδιο ιδιωτικοποιήσεις, που σήμερα θα μπορούσε να ξεδιπλωθεί μ' επίκεντρο αυτό που μπορεί να πετύχει την ευρύτερη δυνατή λαϊκή στήριξη: το νερό.
Πηγή: Αυγή
* Ποια είναι η θέση σου για τη λειτουργία των συνιστωσών στον νέο ΣΥΡΙΖΑ; Πρέπει να διαλυθούν, να δοθεί μεταβατικό διάστημα; Πώς πρέπει να είναι η λειτουργία του νέου κομματικού φορέα;
Το συνέδριο θα επιβεβαιώσει τη θέληση των μελών του ΣΥΡΙΖΑ για τη μετεξέλιξή του σε ενιαίο πολυτασικό κόμμα, που θα στηρίζεται στις αρχές και τις παραδόσεις της Αριστεράς για να ανταποκριθεί με νέο, ριζοσπαστικό τρόπο στις σημερινές προκλήσεις "ζωής και θανάτου". Για πάρα πολλούς από μας, που ήρθαμε στον ΣΥΡΙΖΑ χωρίς ένταξη σε οποιαδήποτε απ' τις συνιστώσες του, αυτό αποτελεί θετική εξέλιξη. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι, βέβαια, δημιούργημα των ανένταχτων. Τον δημιούργησαν οι συνιστώσες -ο ΣΥΝ και οι μικρότερες οργανώσεις- και μια μικρή ομάδα ανένταχτων αριστερών. Η πραγματική δύναμή του, όμως, βρισκόταν από την αρχή στον ανένταχτο κόσμο, που "βγήκε απ' το σπίτι" του, αγκάλιασε και στήριξε αυτό το, πραγματικά πρωτότυπο, ενωτικό εγχείρημα της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Η περυσινή εκτίναξη στο 27% έδωσε την αποφασιστική ώθηση για τον ενιαίο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ.
Όταν λέμε "ενιαίο κόμμα", πρέπει πριν απ' όλα να μιλάμε για την πολιτική ενότητα του ΣΥΡΙΖΑ, την ενιαία έκφραση και δράση του. Αλλά και για την ηθικοπολιτική του ενότητα, που ακόμα είναι ζητούμενο. Όταν λέμε για "πολυτασικό", αναφερόμαστε στη δημοκρατία στην πράξη στους κόλπους ενός αριστερού κόμματος. Όσο για τον "ΣΥΡΙΖΑ μελών", πρόκειται για στόχο που ως προς τον ρόλο του μέλους δεν έχει κατακτηθεί.
Σε κάθε μετάβαση πρέπει να δίνεται η δυνατότητα ομαλής προσαρμογής όλων. Έτσι δεν θεωρώ σοβαρό πρόβλημα αν ορισμένες συνιστώσες -χωρίς διατήρηση ιδιαίτερων προνομίων- χρειάζονται περισσότερο χρόνο για να καθορίσουν τον τρόπο ύπαρξής τους στις νέες συνθήκες.
* Ένα από τα επίμαχα θέματα που συζητούνται πολύ είναι το θέμα των συμμαχιών και της πρότασης εξουσίας. Ιδιαίτερα αυτό αφορά το ΚΚΕ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ ή άλλες μικρότερες κινήσεις και βεβαίως τη ΔΗΜ.ΑΡ. μετά την αποχώρησή της από την κυβέρνηση;
Αν θέλουμε να γίνουμε κυβέρνηση ανατροπής της σημερινής αθλιότητας, που μαζί με το λαϊκό κίνημα θα αντιστρέψει την πορεία κοινωνικής και εθνικής καταστροφής και θ' ανοίξει δρόμους για ένα ριζικά διαφορετικό μέλλον, τότε πρέπει να επιδιώξουμε τις ευρύτερες συμμαχίες και συνεργασίες. Με όλους; Ασφαλώς όχι. Αλλά με όλες τις προοδευτικές δυνάμεις, και πριν απ' όλα με τις δυνάμεις της Αριστεράς, που έχουμε κοινή επιδίωξη την απαλλαγή απ' τα Μνημόνια και τις εφαρμοστικές πολιτικές μαζικής εξαθλίωσης και εξανδραποδισμού των εργαζόμενων ανθρώπων. Από το ΚΚΕ και την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά μέχρι τις δυνάμεις της αριστερής σοσιαλδημοκρατίας και οικολογίας. Χωρίς αποκλεισμούς και ανεξάρτητα από ιδεολογικές διαφορές. Ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ είναι ένας μικρόκοσμος αυτών των δυνάμεων. Και με τη ΔΗΜ.ΑΡ.; Στην ίδια, έστω και τώρα, μένει ν' αποφασίσει οριστικά, σε ποια όχθη θέλει να βρίσκεται.
Για να γίνουν, όμως, πραγματικότητα υπαρκτές και κυοφορούμενες δυνατότητες συνεργασίας, αποτελούν προϋποθέσεις η ανάπτυξη ενός μεγάλου μαζικού λαϊκού κινήματος ανατροπής και το ολόπλευρο δυνάμωμα του ΣΥΡΙΖΑ. Μαζί με τον κόσμο που αγωνιά και αγωνίζεται: Εκεί θα κριθεί σε μεγάλο βαθμό τόσο το θέμα των συνεργασιών όσο και το τι ΣΥΡΙΖΑ θέλουμε.
* Το θέμα του ευρώ προκαλεί πολλές συζητήσεις στον ΣΥΡΙΖΑ ενώ έχει κατατεθεί και διαφορετική προσέγγιση. Πως τοποθετείσαι στο θέμα αυτό;
Το θέμα του ευρώ απασχολεί συνολικότερα την κοινωνία. Καταρχήν, επειδή ο τρόπος που δημιουργήθηκε το ευρώ και λειτουργεί η Ευρωζώνη, ελέγχονται για το βάθεμα της κρίσης στην Ελλάδα και γενικότερα στον ευρωπαϊκό Νότο - και όχι μόνο. Δεύτερο, επειδή προεκλογικά ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜ.ΑΡ. και κυρίως η Ν.Δ., κινδυνολόγησαν ασύστολα, συνδέοντας νίκη του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ με έξοδο απ' την Ευρωζώνη -κινδυνολογία που στρέβλωσε τη λαϊκή θέληση. Ενώ απέκρυψαν συστηματικά ότι ήταν η εφαρμογή του "προγράμματος", που έφερε κάποιες στιγμές την Ελλάδα στα πρόθυρα Grexit.
Υπάρχει ενδεχόμενο επιστροφής σε εθνικό νόμισμα; Κανένας δε μπορεί να το αποκλείσει. Θεωρώ, όμως, ότι δεν είναι η υπόθεση του νομίσματος, που θα κρίνει την έκβαση της σημερινής βαθιάς ταξικής σύγκρουσης για έξοδο απ' την κρίση. Ακόμα κι αν είναι σωστό το θεωρητικό σχήμα ότι η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα με ταυτόχρονη διαγραφή του χρέους, έλεγχο στην κίνηση κεφαλαίων, επιχείρηση παραγωγικής ανασυγκρότησης κ.λπ. θα λειτουργήσει ως μοχλός για έξοδο απ' την κρίση και για ανάπτυξη προς όφελος των πολλών, τίποτα δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι δεν θα συμβεί το αντίθετο: Άλλο πράγμα ένα σχέδιο στα χαρτιά, άλλο η εφαρμογή του στις δεδομένες, αλλά και υπό εξέλιξη, οικονομικοπολιτικές και γεωπολιτικές συνθήκες.
* Πώς βλέπεις την κοινή δράση των αριστερών και άλλων αντιμνημονιακών προοδευτικών κομμάτων του ευρωπαϊκού Νότου απέναντι στην πολιτική της Μέρκελ;
Ο ευρωπαϊκός Νότος είναι σε κοινωνικό αναβρασμό, επειδή οι λαοί του υφίστανται με τον πιο οδυνηρό τρόπο τις συνέπειες της κρίσης και της επέκτασης, μέσω της πολιτικής της Ε.Ε., της στρατηγικής της Γερμανίας, που δρομολογήθηκε με την ατζέντα 2010 του Σρέντερ και εκδήλωσε τα ολέθρια αποτελέσματά της επί Μέρκελ. Πρόκειται για την πιο ακραία κι επιθετική εκδοχή του προγράμματος νεοφιλελεύθερης ανασυγκρότησης του καπιταλισμού. Σωστά ο ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει σταθερά την κοινή δράση των προοδευτικών πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων των χωρών του Νότου. Για να είναι αποτελεσματικοί, όμως, οι αγώνες, έχει μεγάλη σημασία να διαμορφωθεί κοινό πλαίσιο για το χρέος, την ανεργία, τη δανειοδότηση, την ανάπτυξη, την έμπρακτη διεθνιστική αλληλεγγύη κ.λπ.
* Υπάρχει μια αίσθηση στασιμότητας ή και μικρής υποχώρησης στα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ. Πού οφείλεται αυτό και τι πρέπει να γίνει για να ξεπεραστεί;
Η εκλογική δύναμη του ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται εδραιωμένη - κι αυτό δεν είναι λίγο για ένα κόμμα, που έκανε το τεράστιο άλμα απ' το 4,5% στο 27%. Δεν αρκεί, όμως. Η δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ θα αυξάνεται και η ικανότητά του να ανταποκριθεί σε καθήκοντα διακυβέρνησης της χώρας θα ενισχύεται, όσο θα δυναμώνουν τα ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά του, θα γίνεται πιο καθαρή και πειστική η εναλλακτική προγραμματική του πρόταση και κυρίως εφόσον καταφέρει να συνδυάζει τις σοβαρές συγκρούσεις μέσα στη Βουλή με τους λαϊκούς αγώνες. Όπως έχω ξαναπεί, το Συνέδριο αν δεν "μπατάρει" σε δευτερεύοντα θέματα, μπορεί να αποτελέσει κεντρικό πολιτικό γεγονός και αποφασιστικό βήμα για κυβέρνηση αριστερής διεξόδου.
* Έχεις ασχοληθεί ιδιαίτερα με το θέμα των ιδιωτικοποιήσεων και του ΤΑΙΠΕΔ. Πως κρίνεις τις επιλογές της κυβέρνησης Σαμαρά στον τομέα των ιδωτικοποιήσεων, τις οποίες επιχειρεί να εμφανίσει ως προσέλκυση επενδύσεων και ως στοιχείο του λεγόμενου "success story"; Πώς μπορεί να εμποδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ την πώληση στρατηγικών επιχειρήσεων;
Η στρατηγική της κυβέρνησης σε θέματα ανάπτυξης είναι αυτή που χαράζουν τα Μνημόνια: Για την εξασφάλιση των συμφερόντων των δανειστών. Η ταύτιση της ανάπτυξης με την ιδιωτικοποίηση στα "προγράμματα προσαρμογής" του ΔΝΤ αποτελεί κεντρική στρατηγική επιλογή ήδη από τη "Συναίνεση της Ουάσιγκτον" του 1989.
Με τη σημερινή κυβέρνηση αποκτά ακραία "αγοραία" χαρακτηριστικά, καθώς ο πρωθυπουργός περιφέρεται ανά την υφήλιο προσφέροντας στο ξένο ιδιωτικό και κρατικό κεφάλαιο ό,τι έχει απομείνει από επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας και στρατηγικής σημασίας, καθολικά τις υποδομές, λιμάνια και αεροδρόμια, τις παραλίες, ολόκληρο το απόθεμα δημόσιας γης και πλέον και τις τράπεζες. Όχι μονάχα επειδή τον υποχρεώνει η τρόικα, με προορισμό τη "μαύρη τρύπα" του χρέους και για να εξυπηρετηθούν πολυεθνικές, ξένες κρατικές εταιρείες και fundς. Αλλά κι επειδή η ίδια η κυβέρνηση βρίσκεται σε αδιέξοδο, καθώς είναι αποκλεισμένη απ' οποιαδήποτε δυνατότητα να προγραμματίσει οποιαδήποτε ανάπτυξη με εργαλείο το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων: Σήμερα θυσιάζει ακόμα και τα ελάχιστα κονδύλια του προκειμένου να "καλλωπίσει" τους αριθμούς για να βγει "πλεόνασμα".
Το να "πουλάει" αυτή την πολιτική στο 1,5 εκατομμύριο ανέργους ως "success story" μπορεί να αποτελεί μονόδρομο γι' αυτήν, το "εμπόριο ελπίδας" όμως καταρρέει αντιμέτωπο με την πραγματικότητα.
Η πολιτική αυτή μπορεί ν' ανατραπεί ως κεντρική πολιτική κατεύθυνση μόνο με ακύρωση των Μνημονίων. Άρα οι μόνες πρόσφορες τακτικές, για να μη βρεθεί μια αριστερή κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας χωρίς εργαλεία εφαρμογής του προγράμματός της, είναι τακτικές καθυστέρησης: Ό,τι δεν καταφέρνουν να πουληθεί σήμερα, μπορεί να μην πουληθεί κι αύριο. Δυστυχώς, αυτό συμβαίνει στην πράξη περισσότερο επειδή συγκρούονται μεγάλα οικονομικά και γεωπολιτικά συμφέροντα, παρά ως αποτέλεσμα των αγώνων των εργαζομένων και των τοπικών κοινωνιών.
Χρειάζεται σοβαρό πολιτικό σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ απέναντι στο συνολικό σχέδιο ιδιωτικοποιήσεις, που σήμερα θα μπορούσε να ξεδιπλωθεί μ' επίκεντρο αυτό που μπορεί να πετύχει την ευρύτερη δυνατή λαϊκή στήριξη: το νερό.
Πηγή: Αυγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου