Πέμπτη 4 Ιουλίου 2013

Φιλανθρωπία η αλληλεγγύη? Η λύση είναι τελικά...εντός.

της 

Αυτήν την εποχή ακούμε πολλές φορές την λέξη, αλληλεγγύη, και όχι ,φιλανθρωπία.

Γιατί άραγε? Τι είναι αυτό που τα χωρίζει αυτά τα δύο και κάνει μερικούς ανθρώπους να αρνούνται τον έναν ορισμό προς όφελος του άλλου?

"Όχι!" μου απάντησε με έντονο ύφος η φωνή στο τηλέφωνο. "Δεν στηρίζουμε φιλανθρωπίες αλλά δομές αλληλεγγύης"

Πράγματι με προβλημάτισε το ύφος όσο και η πρόταση και έτσι προσπάθησα να ανακαλύψω την διαφορά τους.

Με λίγα λόγια αλληλεγγύη είναι ο βαθμός της ενσωμάτωσης ενός ατόμου στην κοινωνία. Η εσωτερική ανάγκη της προσφοράς προς το σύνολο που θα βοηθήσει  όχι μόνο το σύνολο της κοινωνίας, αλλά και το ίδιο το άτομο να γίνει καλύτερο.
Χωρίς αντάλλαγμα επί της Γης, η , επί του Ουρανού, η ανάγκη αυτή θεωρείται σύμφυτη στην ανθρώπινη ύπαρξη και πρέπει να εκφράζεται ως μέγιστο ηθικό καθήκον.

Η φιλανθρωπία, είναι η αγάπη προς το πλησίον και η έκφραση της με κάθε τρόπο.
Αν είναι ανιδιοτελής και δεν γίνεται κάτω από το βάρος μιας επιβράβευσης μετά θάνατον, η δίνοντας κοινωνική αναγνώριση, δεν έχει μεγάλη διαφορά από την έννοια της αλληλεγγύης.

Βλέπουμε λοιπόν ότι η ένταση στην άρνηση του όρου φιλανθρωπία, γίνεται επειδή αυτός ο όρος, έχει οικειοποιηθεί από παλαιότερες κοινωνικές και θρησκευτικές και πολιτικές  δομές, οι οποίες χρησιμοποίησαν την φιλανθρωπία, είτε εκούσια, είτε ακούσια, προς επιβολή, χειραγώγηση η ακόμα και εκμετάλλευση αυτών που θεωρητικά, ευεργετούσαν.
Με την έννοια, ότι δεν ήταν προς την δημιουργία συνθηκών μιας καλύτερης και πιο αξιοπρεπούς ζωής,σε μια κοινωνία ισονομίας  αλλά  ανακούφισης των συνθηκών της ζωής τους, που παρόλα αυτά, δεν θα ξέφευγε ποτέ από τα προδιαγεγραμμένα πλαίσια. (όροι εργασίας, κοινωνικές δομές, μόρφωση, καλύτερο βιοτικό επίπεδο)

Το θέμα λοιπόν, δεν είναι τόσο όσο η διαφορά στην έννοια των λέξεων και στο βάρος τους, όσο στη  πολιτική τους σημειολογία, την ιστορική μνήμη και την κοινωνική τους διάσταση στις μέρες μας.

Αυτό που προτάσσει σαν αναγκαιότητα στις μέρες μας είναι να βρούμε ένα τρόπο αφύπνισης αυτού του ηθικού καθήκοντος της αλληλεγγύης σε κάθε μικρότερη η μεγαλύτερη κοινωνία, που θα ανασχέσει το κύμα της δυστυχίας που απλώνεται σιγά σιγά η γρηγορότερα,ανάλογα την περιοχή, και θα στηρίξει τα μέλη της μέχρι να διαμορφωθεί η νέα κατάσταση πραγμάτων, όποια και αν είναι αυτή, και θα αρχίσουν πάλι οι κοινωνικές δομές του Κράτους να λειτουργούν κανονικά.
Έχοντας όμως οι πολίτες την εμπειρία, μέσα από αυτές τις δράσεις, θα μπορούν να συμμετέχουν, να ελέγχουν, και να διεκδικούν εν τέλει αυτά που πραγματικά δικαιούνται, αφού η φορολογία έχει σαν κύριο σκοπό, την διατήρηση αυτών των θεσμών.

Τα δίκτυα αλληλεγγύης αναπτύσσονται σε όλη την Ελλάδα, με χιλιάδες πολιτών να λένε όχι στην μιζέρια και  στην απομόνωση. Με πολλές και διαφορετικές δράσεις όχι μόνο βοηθούν αλλά και επιμορφώνουν, ψυχαγωγούν και  λειτουργούν έτσι ώστε να μπει ένα νέο θεμέλιο για να χτιστεί μια καλύτερη κοινωνία του σήμερα και του αύριο.

Μια από αυτές είναι ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ http://sfonikaias.blogspot.gr/, όπου μέσα σε λίγους μόνο μήνες, έχουν καταφέρει να αναπτύξουν πολύπλευρες δράσεις, όπως παροχή οδοντιατρικής φροντίδας με την δημιουργία οδοντιατρείου, με συλλογή τροφίμων και άλλα που θα βρείτε στο σαιτ.
Ενδιαφέρον έχουν και οι τρόποι με τους οποίους στηρίζουν τις δράσεις τους. Παραδείγματος χάριν, πριν το Πάσχα  οργανώθηκε φιλικός ποδοσφαιρικών ομάδων της πόλης,όπου ο κόσμος αντί για εισιτήριο,έφερνε φάρμακα, όπως μας ενημέρωσε το μέλος της Αλληλεγγύης για Όλους, Κάτια Γαλοπούλου.

Ένα άλλο πολύ σημαντικό παράδειγμα είναι το Μητροπολιτικό Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού 
      http://mki-ellinikou.blogspot.gr/, 
με την  συνεργασία και στήριξη του Δήμου Ελληνικού Αργυρούπολης.

Βλέπουμε λοιπόν ότι οι επίσημοι θεσμοί όχι μόνο δεν αποκλείονται αλλά επιβάλλεται να συμμετέχουν ενεργά σε αυτές τις δράσεις.

Σε μια εποχή που τα πολιτικά κόμματα παραπαίουν ζαλισμένα κάτω από τις σαρωτικές αλλαγές του κόσμου που αλλάζει, τις αδύναμες και πολλές φορές διεφθαρμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, ο κάθε άνθρωπος ξεχωριστά καλείται να επαναπροσδιοριστεί προς τον εαυτό του και την κοινωνία, και αυτός ο δρόμος αν και είναι οδυνηρός, ίσως στο τέλος να είναι ωφέλιμος.


http://sofiascomments.blogspot.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου