Του Ζώη Πεπέ
Η μεγάλη πρόκληση για την διαμόρφωση των τελικών επεξεργασιών , πρέπει να αφορά :
α)στις ιδεολογικές του αναφορές,
β) στην πολιτική του στόχευση
γ) στις συμμαχίες με όρους κοινωνικής αναφοράς και πολιτικής διεύρυνσης,
δ) στην οργανωτική του συγκρότηση.
α) Οι ιδεολογικές αναφορές του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ χρειάζονται μεγαλύτερη επικέντρωση στον ιστορικό ρόλο των εργαζομένων, στην ευθύνη τους στην προώθηση των μεγάλων ρήξεων και της ανατροπής των καπιταλιστικών παραγωγικών σχέσεων που -πέραν των άλλων – ακυρώνουν ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσεων την αναπτυξιακή πορεία της οικονομίας και την εγκλωβίζουν στα συμφέροντα του κεφαλαίου. Αποτέλεσμα αυτού, είναι να περιορίζονται οι πραγματικές δυνατότητες παραγωγής πλούτου και ακόμη χειρότερα η κατανομή αυτού του πλούτου, να προκαλεί τεράστιες ανισότητες.
β) Η πολιτική στόχευση του ΣΥΡΙΖΑ στις συνεδριακές του επεξεργασίες πρέπει να περιγράφει με σαφήνεια την αταλάντευτη επιλογή του να αντιμετωπίσει με προτεραιότητα τις ανάγκες των εργαζομένων, όπως σωστά μεν καταγράφονται, χωρίς όμως το αντίστοιχο βάθος στα μεγάλα πολιτικά μέτωπα, που χρειάζεται να ανοιχτούν σήμερα.
Οι πρωτοβουλίες που πρέπει να πάρει το κόμμα δεν μπορεί να μείνουν στην εκφώνηση μέτρων που θα λάβει η κυβέρνηση της Αριστεράς. Τώρα, χρειάζεται η ανάπτυξη ενός μαζικού ριζοσπαστικού κινήματος, με τη συμμετοχή των εργαζομένων που πρέπει να είναι οι πρωταγωνιστές σε αυτή τη μάχη ,διότι αυτοί είναι που συνεχώς υποβαθμίζεται η ζωή τους, που χάνουν το εισόδημά τους, που χειροτερεύουν δραματικά οι εργασιακές τους σχέσεις, που αντιμετωπίζουν το φάσμα της ανεργίας.
Τα συνδικάτα, παρά τις μεγάλες παθογένειές τους- αποτελούν το βασικό μέσο για την ανάπτυξη του αναγκαίου ριζοσπαστικού ταξικού κινήματος, που θα καθορίσει την έκβαση της πάλης για την ανατροπή αυτών των πολιτικών και της κυβέρνησης.
Κυρίως, τα συνδικάτα είναι αυτά που μπορούν να σηκώσουν το βάρος της σφοδρής αντιπαράθεσης, που θα οργανώσουν τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα για να αντιδράσουν σε μια κυβέρνηση της Αριστεράς. Με την ύπαρξη μεγάλων και γερών συνδικάτων η κυβέρνηση της αριστεράς μπορεί αντικειμενικά να βρει ένα στήριγμα στην προσπάθειά της να υλοποιήσει το πρόγραμμά της σύμφωνα με τις μεγάλες αλλαγές που επαγγέλλεται και να προχωρήσει στην ανακατανομή του παραγόμενου πλούτου, υπέρ των εργαζομένων καθώς και στην διεύρυνση των κοινωνικών αγαθών.
Οι σημερινοί συσχετισμοί στα συνδικάτα δεν είναι υπόθεση δράσης των λίγων συνδικαλιστών του ΣΥΡΙΖΑ, πολύ περισσότερο δεν μπορεί να είναι πεδίο προσωπικής ή «τασικής» αντιπαράθεσης. Πρέπει να είναι κεντρική πολιτική επιλογή μας η αλλαγή των συσχετισμών και η ενίσχυση του αυτόνομου ταξικού ρεύματος μέσα στα συνδικάτα και αυτό πρέπει να γίνει υπόθεση όλης της κλίμακας του κόμματος ώστε να υπάρξει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.
γ) Οι συμμαχίες που διαμορφώνονται μέσα στους χώρους εργασίας είναι οι συμμαχίες που εστιάζουν στα κοινά προβλήματα, στις κοινές εμπειρίες όλων των εργαζομένων. Έτσι μπορούν να συσπειρωθούν οι εργαζόμενοι σε κοινές θέσεις-προτάσεις και να συστρατευθούν σε κοινούς αγώνες, ανεξάρτητα από τις μέχρι σήμερα πολιτικές εντάξεις τους. Μέσα στους χώρους δουλειάς ,με την προϋπόθεση της εντατικής και οργανωμένης ιδεολογικοπολιτικής παρέμβασης του κόμματος της ριζοσπαστικής αριστεράς, μπορούν να εξασφαλιστούν οι πλέον στέρεες πολιτικές διαφοροποιήσεις οι οποίες μπορούν να αποτελέσουν και την δεξαμενή για την στράτευση νέων πολιτικών στελεχών με σταθερότητα και πολιτική προοπτική για την αριστερά.
δ) Τελευταίο, αλλά καθοριστικό για τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι ο τρόπος που συγκροτείται οργανωτικά το κόμμα στους χώρους εργασίας. Οι οργανώσεις που χτίζει το κόμμα στους χώρους εργασίας και στο επίπεδο των κλάδων, καθορίζουν την προτεραιότητά του στην πολιτική δουλειά μέσα στην εργατική τάξη . Αυτό ισχύει τόσο σήμερα που παλεύει για την ανατροπή της νεοφιλελεύθερης μνημονιακής πολιτικής, όσο και για τις προτεραιότητες που θα προωθήσει αύριο ως κυβέρνηση της Αριστεράς.
Ιδιαίτερα σήμερα που έχουμε περιορισμένη συμμετοχή σε συνδικαλιστικές οργανώσεις και όπου οι συσχετισμοί που κυριαρχούν στα συνδικάτα παραμορφώνουν την πραγματικότητα και σπέρνουν απαισιοδοξία και παθητικότητα στους εργαζόμενους, σήμερα για έναν ακόμη λόγο πρέπει ο ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ να έχει σαν κεντρική επιδίωξη, το χτίσιμο ενεργών πολιτικών κινήσεων σε κάθε χώρο εργασίας.
Προτεραιότητα μας πρέπει να είναι η συγκρότηση κλαδικών οργανώσεων, που επεξεργάζονται την πολιτική μας και τη δράση μας στους χώρους δουλειάς, που παρακολουθούν και ενισχύουν τη μαζική δουλειά και το χτίσιμο μαζικών συνδικάτων. Έτσι θα σχεδιάζουν και θα υλοποιούν προγραμματισμένα τη δραστηριοποίηση των μελών και φίλων μας, ώστε καθημερινά να ακούγεται η φωνή μας, να αναλύεται και να διαδίδεται η πολιτική μας και έτσι να συσπειρώνουμε στις θέσεις μας τους εργαζόμενους.
Τα θετικά παραδείγματα από τις παρουσίες των στελεχών μας σε χώρους εργασίας, όπου και όποτε γίνεται, δεν μπορεί κανένας να τα αμφισβητήσει.
Όταν το κόμμα δουλέψει με αυτόν τον προσανατολισμό, όχι μόνο δεν υποβαθμίζεται η δουλειά σε άλλους χώρους, όπως η συνοικία ή οι δράσεις σε άλλα κινήματα, αλλά αντίθετα, ενισχύονται αυτές οι δράσεις, αλληλοτροφοδοτούνται και πολλαπλασιάζεται έτσι η αποτελεσματικότητα στη δράση μας.
Οι διαφορετικές προσεγγίσεις που φτάνουν στο σημείο να θεωρούν τις κλαδικές οργανώσεις σαν άχρηστες ή έστω περιορισμένου οφέλους για το κόμμα, είτε ξεκινάνε από άγνοια, είτε, το χειρότερο, υποβαθμίζουν τον πρωταρχικά ταξικό χαραχτήρα της κοινωνικής πάλης. Χωρίς να υποτιμώ καθόλου την αξία της δράσης μας στα κινήματα και την ταυτοποίηση της αριστεράς με αυτές τις αξίες, υποστηρίζω, ότι δικαιώματα και ελευθερίες που δεν περιέχουν σαν κεντρικό στόχο την κάλυψη των βασικών αναγκών της κοινωνίας, και πρώτα από όλα του εργαζόμενου λαού, δεν μπορεί να δημιουργούν την σταθερή βάση για την κατάκτηση της εξουσίας που οδηγεί στην απελευθέρωση της κοινωνίας και στο σοσιαλισμό με δημοκρατία και ελευθερία που ονειρευόμαστε.
Ζώης Πεπές
Μέλος ΚΕ ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ
Εκλεγμένος από την Αυτόνομη Παρέμβαση στην Εκτελεστική της ΓΣΕΕ
α)στις ιδεολογικές του αναφορές,
β) στην πολιτική του στόχευση
γ) στις συμμαχίες με όρους κοινωνικής αναφοράς και πολιτικής διεύρυνσης,
δ) στην οργανωτική του συγκρότηση.
α) Οι ιδεολογικές αναφορές του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ χρειάζονται μεγαλύτερη επικέντρωση στον ιστορικό ρόλο των εργαζομένων, στην ευθύνη τους στην προώθηση των μεγάλων ρήξεων και της ανατροπής των καπιταλιστικών παραγωγικών σχέσεων που -πέραν των άλλων – ακυρώνουν ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσεων την αναπτυξιακή πορεία της οικονομίας και την εγκλωβίζουν στα συμφέροντα του κεφαλαίου. Αποτέλεσμα αυτού, είναι να περιορίζονται οι πραγματικές δυνατότητες παραγωγής πλούτου και ακόμη χειρότερα η κατανομή αυτού του πλούτου, να προκαλεί τεράστιες ανισότητες.
β) Η πολιτική στόχευση του ΣΥΡΙΖΑ στις συνεδριακές του επεξεργασίες πρέπει να περιγράφει με σαφήνεια την αταλάντευτη επιλογή του να αντιμετωπίσει με προτεραιότητα τις ανάγκες των εργαζομένων, όπως σωστά μεν καταγράφονται, χωρίς όμως το αντίστοιχο βάθος στα μεγάλα πολιτικά μέτωπα, που χρειάζεται να ανοιχτούν σήμερα.
Οι πρωτοβουλίες που πρέπει να πάρει το κόμμα δεν μπορεί να μείνουν στην εκφώνηση μέτρων που θα λάβει η κυβέρνηση της Αριστεράς. Τώρα, χρειάζεται η ανάπτυξη ενός μαζικού ριζοσπαστικού κινήματος, με τη συμμετοχή των εργαζομένων που πρέπει να είναι οι πρωταγωνιστές σε αυτή τη μάχη ,διότι αυτοί είναι που συνεχώς υποβαθμίζεται η ζωή τους, που χάνουν το εισόδημά τους, που χειροτερεύουν δραματικά οι εργασιακές τους σχέσεις, που αντιμετωπίζουν το φάσμα της ανεργίας.
Τα συνδικάτα, παρά τις μεγάλες παθογένειές τους- αποτελούν το βασικό μέσο για την ανάπτυξη του αναγκαίου ριζοσπαστικού ταξικού κινήματος, που θα καθορίσει την έκβαση της πάλης για την ανατροπή αυτών των πολιτικών και της κυβέρνησης.
Κυρίως, τα συνδικάτα είναι αυτά που μπορούν να σηκώσουν το βάρος της σφοδρής αντιπαράθεσης, που θα οργανώσουν τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα για να αντιδράσουν σε μια κυβέρνηση της Αριστεράς. Με την ύπαρξη μεγάλων και γερών συνδικάτων η κυβέρνηση της αριστεράς μπορεί αντικειμενικά να βρει ένα στήριγμα στην προσπάθειά της να υλοποιήσει το πρόγραμμά της σύμφωνα με τις μεγάλες αλλαγές που επαγγέλλεται και να προχωρήσει στην ανακατανομή του παραγόμενου πλούτου, υπέρ των εργαζομένων καθώς και στην διεύρυνση των κοινωνικών αγαθών.
Οι σημερινοί συσχετισμοί στα συνδικάτα δεν είναι υπόθεση δράσης των λίγων συνδικαλιστών του ΣΥΡΙΖΑ, πολύ περισσότερο δεν μπορεί να είναι πεδίο προσωπικής ή «τασικής» αντιπαράθεσης. Πρέπει να είναι κεντρική πολιτική επιλογή μας η αλλαγή των συσχετισμών και η ενίσχυση του αυτόνομου ταξικού ρεύματος μέσα στα συνδικάτα και αυτό πρέπει να γίνει υπόθεση όλης της κλίμακας του κόμματος ώστε να υπάρξει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.
γ) Οι συμμαχίες που διαμορφώνονται μέσα στους χώρους εργασίας είναι οι συμμαχίες που εστιάζουν στα κοινά προβλήματα, στις κοινές εμπειρίες όλων των εργαζομένων. Έτσι μπορούν να συσπειρωθούν οι εργαζόμενοι σε κοινές θέσεις-προτάσεις και να συστρατευθούν σε κοινούς αγώνες, ανεξάρτητα από τις μέχρι σήμερα πολιτικές εντάξεις τους. Μέσα στους χώρους δουλειάς ,με την προϋπόθεση της εντατικής και οργανωμένης ιδεολογικοπολιτικής παρέμβασης του κόμματος της ριζοσπαστικής αριστεράς, μπορούν να εξασφαλιστούν οι πλέον στέρεες πολιτικές διαφοροποιήσεις οι οποίες μπορούν να αποτελέσουν και την δεξαμενή για την στράτευση νέων πολιτικών στελεχών με σταθερότητα και πολιτική προοπτική για την αριστερά.
δ) Τελευταίο, αλλά καθοριστικό για τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι ο τρόπος που συγκροτείται οργανωτικά το κόμμα στους χώρους εργασίας. Οι οργανώσεις που χτίζει το κόμμα στους χώρους εργασίας και στο επίπεδο των κλάδων, καθορίζουν την προτεραιότητά του στην πολιτική δουλειά μέσα στην εργατική τάξη . Αυτό ισχύει τόσο σήμερα που παλεύει για την ανατροπή της νεοφιλελεύθερης μνημονιακής πολιτικής, όσο και για τις προτεραιότητες που θα προωθήσει αύριο ως κυβέρνηση της Αριστεράς.
Ιδιαίτερα σήμερα που έχουμε περιορισμένη συμμετοχή σε συνδικαλιστικές οργανώσεις και όπου οι συσχετισμοί που κυριαρχούν στα συνδικάτα παραμορφώνουν την πραγματικότητα και σπέρνουν απαισιοδοξία και παθητικότητα στους εργαζόμενους, σήμερα για έναν ακόμη λόγο πρέπει ο ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ να έχει σαν κεντρική επιδίωξη, το χτίσιμο ενεργών πολιτικών κινήσεων σε κάθε χώρο εργασίας.
Προτεραιότητα μας πρέπει να είναι η συγκρότηση κλαδικών οργανώσεων, που επεξεργάζονται την πολιτική μας και τη δράση μας στους χώρους δουλειάς, που παρακολουθούν και ενισχύουν τη μαζική δουλειά και το χτίσιμο μαζικών συνδικάτων. Έτσι θα σχεδιάζουν και θα υλοποιούν προγραμματισμένα τη δραστηριοποίηση των μελών και φίλων μας, ώστε καθημερινά να ακούγεται η φωνή μας, να αναλύεται και να διαδίδεται η πολιτική μας και έτσι να συσπειρώνουμε στις θέσεις μας τους εργαζόμενους.
Τα θετικά παραδείγματα από τις παρουσίες των στελεχών μας σε χώρους εργασίας, όπου και όποτε γίνεται, δεν μπορεί κανένας να τα αμφισβητήσει.
Όταν το κόμμα δουλέψει με αυτόν τον προσανατολισμό, όχι μόνο δεν υποβαθμίζεται η δουλειά σε άλλους χώρους, όπως η συνοικία ή οι δράσεις σε άλλα κινήματα, αλλά αντίθετα, ενισχύονται αυτές οι δράσεις, αλληλοτροφοδοτούνται και πολλαπλασιάζεται έτσι η αποτελεσματικότητα στη δράση μας.
Οι διαφορετικές προσεγγίσεις που φτάνουν στο σημείο να θεωρούν τις κλαδικές οργανώσεις σαν άχρηστες ή έστω περιορισμένου οφέλους για το κόμμα, είτε ξεκινάνε από άγνοια, είτε, το χειρότερο, υποβαθμίζουν τον πρωταρχικά ταξικό χαραχτήρα της κοινωνικής πάλης. Χωρίς να υποτιμώ καθόλου την αξία της δράσης μας στα κινήματα και την ταυτοποίηση της αριστεράς με αυτές τις αξίες, υποστηρίζω, ότι δικαιώματα και ελευθερίες που δεν περιέχουν σαν κεντρικό στόχο την κάλυψη των βασικών αναγκών της κοινωνίας, και πρώτα από όλα του εργαζόμενου λαού, δεν μπορεί να δημιουργούν την σταθερή βάση για την κατάκτηση της εξουσίας που οδηγεί στην απελευθέρωση της κοινωνίας και στο σοσιαλισμό με δημοκρατία και ελευθερία που ονειρευόμαστε.
Ζώης Πεπές
Μέλος ΚΕ ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ
Εκλεγμένος από την Αυτόνομη Παρέμβαση στην Εκτελεστική της ΓΣΕΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου