Απαντούν σε δύο ερωτήματα, οι Π.Λάμπρου, Γ.Γαβρίλης, Ε.Πορτάλιου, Δ,Τσουκαλάς, Ζ.Πεπές
Με τα δύο γενικά ερωτήματα που απασχολούν τον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ, "Τι να περιμένουμε από το ιδρυτικό συνέδριο;" και "Από τι κρίνεται η επιτυχία του συνεδρίου;" απευθυνθήκαμε λίγα 24ωρα πριν από την έναρξη του ιστορικού αυτού γεγονότος για την Αριστερά στον τόπο μας σε πέντε στελέχη. Με διαφορετικές αναφορές, ενδιαφέροντα και αφετηρίες. Ο λόγος, λοιπόν, στην Ελένη Πορτάλιου, τον Γιώργο Γαβρίλη, τον Πάνο Λάμπρου, τον Δημήτρη Τσουκαλά και του Ζώη Πεπέ.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
Περιμένουμε από το ιδρυτικό συνέδριο να αναδείξει τον ΣΥΡΙΖΑ σε καταλύτη και πρωταγωνιστή της συγκρότησης του ριζοσπαστικού αριστερού πόλου, δημιουργώντας ισχυρούς δεσμούς και σχέσεις εμπιστοσύνης με τον λαό, προκειμένου να ανοίξουν οι δύσκολοι δρόμοι, μιας άλλης πορείας, σε προοδευτική και σοσιαλιστική κατεύθυνση. Να συνεχίσει αταλάντευτα τη ριζοσπαστική του πορεία, που ενέπνευσε τον ελληνικό λαό και δημιούργησε τις συγκλονιστικές εξελίξεις για να μπει η Αριστερά στη δυναμική προοπτική της κυβέρνησης.
Να γονιμοποιήσουμε το "όχι" στις μνημονιακές πολιτικές, σε ένα δυνατό αδιαπραγμάτευτο "ναι", για την εφαρμογή του προγράμματός μας, που θα το φθάσουμε μέχρι το τέλος, με ένα σχέδιο νίκης και παραπέρα προγραμματικής επεξεργασίας και εμβάθυνσης, εγκαταλείποντας τη μέχρι σήμερα στάση αναμονής, αμηχανίας και σιωπής, με τον κόσμο της εργασίας όχι αιφνιδιασμένο, αμέτοχο, τρομοκρατημένο, αλλά ενημερωμένο, πεισμένο και κυρίως συμμέτοχο γι' αυτό το αποφασιστικό βήμα σύγκρουσης και ρήξης. Να παραμείνουμε προσηλωμένοι στην ανάγκη που έχουν ο λαός και οι εργαζόμενοι της χώρας, για κυβέρνηση δυναμικής, αποφασισμένης και μάχιμης Αριστεράς.
Η επιτυχία του συνεδρίου κρίνεται από την ικανότητά του να δημιουργεί νέα κεκτημένα στη σκέψη μας, να ενσωματώνει πολιτική γνώση και εμπειρίες, που τόσο απλόχερα μας χαρίστηκαν αυτή την περίοδο, από πραγματικά γεγονότα (Κύπρος κ.ά). Από τον βαθμό που θα κατοχυρώνει την πολιτική μας δράση σε επιλογές που θα χαρακτηρίζονται από σαφήνεια, χωρίς να μένουν αμφίσημες έως διαπραγματεύσιμες οι κεντρικές μας επιλογές. Να ξαναδέσουμε το νήμα με την κομμένη εδώ και ένα χρόνο δυναμική, με το πολιτικό ρεύμα του Ιουνίου, για να μην τσακίσουμε την εμπιστοσύνη και τις προσδοκίες που επενδύθηκαν σε μας.
Να απομακρυνθούμε τώρα από τον εφησυχασμό, από την ταλάντευση, από πισωγυρίσματα, από έναν απερίσκεπτο ρεαλισμό, που στρογγυλεύει τον λόγο μας, που θαμπώνει την εικόνα μας και μειώνει την αυτοπεποίθηση μελών και φίλων. Να γίνει συνείδηση, ότι ο δρόμος για την κυβέρνηση της Αριστεράς περνά μέσα από την αναζωογόνηση και την ανάπτυξη ισχυρού αγωνιστικού εργατικού λαϊκού κινήματος, με καθοριστική την εμπλοκή του λαϊκού παράγοντα, ως την αναγκαία συνθήκη για την συγκρότηση ενός κοινωνικοπολιτικού ρεύματος μάχης και νίκης.
Γι' αυτό χρειαζόμαστε ένα κόμμα μαζικό, και ισχυρό, που θα οργανώσει την πολιτική του δράση παντού, σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε γειτονιά, σε κάθε υπηρεσία. Κόμμα με ενεργά μέλη στην κοινωνία και στις οργανώσεις, μακριά από αδιέξοδες και απαξιωτικές πρακτικές, μελών μιας χρήσης και ειδικών αποστολών, είτε για την εξυπηρέτηση προσωπικών επιλογών, είτε για την επιβολή της μιας άποψης πάνω στην άλλη. Η δημοκρατική του λειτουργία και η ανεμπόδιστη δυνατότητα εκπροσώπησης απόψεων και ιδεών αποτελούν ζωτικά στοιχεία, που πρέπει να κατοχυρωθούν, για την τελική συγκρότηση ενός αριστερού ριζοσπαστικού και τελικά στιβαρού και αποτελεσματικού κόμματος.
Θυμάμαι τις αντιδράσεις όταν είχαμε προτείνει το 2006 να κάνουμε το επόμενο ανασυνθετικό βήμα και να προχωρήσουμε στον μετασχηματισμό του ΣΥΡΙΖΑ σε ενιαίο πολυτασικό κόμμα της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Θυμάμαι τα «όχι» του παρελθόντος, για την ανάγκη ο ΣΥΡΙΖΑ να έχει μέλη, δομές, πραγματικές οργανώσεις. Θυμάμαι τις αποκλίνουσες πορείες, τις ρωγμές, τις αμφισβητήσεις, τα ποικίλα ερωτηματικά...
Αλλά ήρθε η ώρα να γευτούμε τους καρπούς της επιμονής μας. Η κρίση, η επίθεση του ταξικού, πολιτικού και ιδεολογικού μας αντιπάλου συνέβαλε ώστε να επισπεύσουμε μια διαδικασία που έπρεπε να είχαμε κάνει... χθες. Τότε που κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ, ανεξάρτητα από την ένταξή του ή όχι σε συνιστώσες, βρέθηκε μαζί στο Φόρουμ, στο άρθρο 16, στον Δεκέμβρη του 2008, στην Υπατία, στις πλατείες, στις κινητοποιήσεις για τα δικαιώματα των κρατουμένων, στην Τήλο του 2008, στη Μανωλάδα, στα δίκτυα αλληλεγγύης, στην Κερατέα, στη Χαλκιδική, στους εργατικούς, κοινωνικούς, οικολογικούς, φεμινιστικούς και διεθνιστικούς αγώνες. Εκεί, αυτός ο κόσμος δοκίμασε και δοκιμάστηκε, απέκτησε κοινή γλώσσα, αισθάνθηκε ότι ανήκει στην από εδώ πλευρά της όχθης, στη μεγάλη συντροφιά της ριζοσπαστικής, κινηματικής Αριστεράς.
Το 1ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ θα κληθεί να επιβεβαιώσει ότι τα προηγούμενα είναι πραγματικότητα και όχι υποκειμενική φαντασίωση. Ότι στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να υπάρξει επανάσταση δημοκρατίας και ότι δεν θα ακολουθήσουμε την πεπατημένη των παραδοσιακών αστικών κομμάτων. Ότι όσα έχουμε εξαγγείλει μας δεσμεύουν και τώρα, ως αξιωματική αντιπολίτευση, αλλά και αύριο, ενδεχομένως ως κυβέρνηση της Αριστεράς. Ότι δεν συγκροτούμε ένα αριστερό αντιμνημονιακό κόμμα, αλλά ένα κόμμα της καθολικής απελευθέρωσης, με στρατηγικό στόχο τον σοσιαλισμό με ελευθερία και δημοκρατία. Ότι επιδιώκουμε την ευρύτερη δυνατή κοινωνική συμμαχία, πρώτα απ' όλα, όμως, με τα φτωχότερα κοινωνικά στρώματα, έτσι ώστε η κυβέρνηση της Αριστεράς και των κοινωνικών κινημάτων να είναι αυτοδύναμη στη μάχη για την ανατροπή και τη θεμελίωση μιας ριζικά νέας κοινωνίας.
Το 1ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να αποδείξει ότι έχει την ωριμότητα να δώσει ενωτικές απαντήσεις σε όσα μέχρι τώρα εμφανίζονται να δημιουργούν ερωτηματικά. Τα προηγούμενα χρόνια μας έμαθαν, άλλωστε, να ενώνουμε και όχι να αφαιρούμε, να συνθέτουμε... Και αυτό είναι ευθύνη όλων των πλευρών, όλων των ρευμάτων.
Το 1ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ είναι ιστορικό. Γιατί προκύπτει η δυνατότητα να συγκροτηθεί στην Ελλάδα ένα μαζικό κόμμα της Αριστεράς και δη της ριζοσπαστικής εκδοχής της. Εμείς, η ΑΝΑΣΑ, ως ένα ανοιχτό ιδεολογικοπολιτικό ρεύμα εντός του ΣΥΡΙΖΑ, μαζί με άλλους και άλλες, χωρίς περιχαρακώσεις, χωρίς να θεωρούμε τον εαυτό μας «νησίδα», θα εργαστούμε προς αυτή την κατεύθυνση. Γιατί πιστεύουμε βαθύτατα ότι η υπόθεση της ενότητας της ριζοσπαστικής Αριστεράς, η υπόθεση της ανασύνθεσης έχει ήδη κερδίσει.
Με την απόφασή του να μετασχηματιστεί σε «ενιαίο, μαζικό, δημοκρατικό, πολυτασικό κόμμα της σύγχρονης αριστεράς» ο ΣΥΡΙΖΑ πραγματοποιεί ένα σημαντικό βήμα ενότητας και εκδημοκρατισμού στη μέχρι σήμερα πορεία του. Με ορίζοντα τον σοσιαλισμό του 21ο αιώνα, «που βασίζεται στην κοινωνική και όχι κρατική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής και προϋποθέτει τη δημοκρατία σε όλα τα κύτταρα της δημόσιας ζωής», ακολουθούμε μια διαδικασία προγραμματικής εμβάθυνσης, η οποία προσδίδει ταυτότητα στην κυβέρνηση της Αριστεράς και έδαφος για ευρείες κοινωνικές συμμαχίες. Οι νέοι θεσμοί δίνουν μεγαλύτερη δυνατότητα στις οργανώσεις μελών ν' αναπτυχθούν και να συμβάλουν, συμμετέχοντας στις μεγάλες κοινωνικές συγκρούσεις, στη λαϊκή αυτοοργάνωση και πρωτοβουλία, που αποτελούν προϋπόθεση για να δοθεί πλειοψηφική λαϊκή εντολή και να στηριχθεί η κυβέρνηση της Αριστεράς.
Κάθε συλλογική πράξη του ΣΥΡΙΖΑ, κάθε βήμα στην εσωτερική του οργάνωση και την πολιτική του παρέμβαση πρέπει να ορίζεται με πρώτο κριτήριο τη σωτηρία των λαϊκών τάξεων και της χώρας από τη μνημονιακή καταστροφή. Θέλω να πω ότι ζούμε ιστορικές στιγμές, στις οποίες τα μείζονα επίδικα μας υποχρεώνουν σε μια εσωτερική επανάσταση. Ο Κούντερα, μιλώντας για την Άνοιξη της Πράγας, έγραφε ότι εκεί μια γενιά επαναστάτησε ενάντια στα ίδια της τα νιάτα.
Χρειαζόμαστε μια δική μας ανάλογη εσωτερική επανάσταση ενάντια στον κομφορμισμό της συνήθειας, της γραφειοκρατίας, των μικρών και μεγάλων εξουσιαστικών πρακτικών, του αρχηγισμού και του παραγοντισμού, που βρίσκουν τρόπους να αναπαράγονται και στο έδαφος μιας ανεπτυγμένης θεσμικά δημοκρατίας. Υπάρχουν σημεία που μπορούν να βελτιωθούν στο καταστατικό. Πρέπει, όμως, να έχουμε την ιστορική συνείδηση ότι η δημοκρατία είναι το πολίτευμα της μέγιστης ελευθερίας και ταυτόχρονα του αυτοπεριορισμού και της αμεροληψίας. Χωρίς τα δύο τελευταία η δημοκρατία, πολίτευμα υψηλού ρίσκου, είναι έρμαιο των ανθρώπινων και πολιτικών παθών και μπορεί να διαλυθεί.
Ξεκινήσαμε λίγοι και πολλαπλασιαστήκαμε. Επιλέγουμε σήμερα ένα ενιαίο πολυτασικό κόμμα και όχι ένα ομόσπονδο κόμμα των συνιστωσών -ας μην ξεχνάμε ότι η μεγάλη πλειοψηφία των μελών έχουν μια και μοναδική ένταξη, είναι μέλη του ΣΥΡΙΖΑ. Πρέπει, όμως, να ληφθούν όλες οι πρόνοιες που θα επιτρέψουν σε όσους συντρόφους επιμένουν στη διατήρηση της συνιστώσας τους να παραμείνουν με την καρδιά τους στο ΣΥΡΙΖΑ.
Η σημαντικότερη συμβολή του συνεδρίου και η επιτυχία του θα ήταν ένα μήνυμα προς εμάς τους ίδιους και ταυτόχρονα προς την κοινωνία που μας παρακολουθεί: έχουμε τη θέληση να προχωρήσουμε δημοκρατικά και ενωτικά, να διαμορφώσουμε ένα πρόγραμμα που απαντά στις κοινωνικές ανάγκες μέσα από κοινωνικό διάλογο, να κινητοποιηθούμε αγωνιστικά σε όλα τα μέτωπα, να αποτελέσουμε τελικά τον πολιτικό καταλύτη της μεγάλης ανατροπής.
Το επερχόμενο 1ο Ιδρυτικό Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ οφείλει να είναι ταυτόχρονα αφ' ενός ο τελευταίος σταθμός του εγχειρήματος ενοποίησης των αριστερών και σοσιαλιστικών δυνάμεων που ξεκίνησε με την κοινωνικά νομιμοποιημένη κοινή κάθοδο στις εκλογές του Μαΐου και του Ιουνίου του 2012 και αφ' ετέρου το εναρκτήριο λάκτισμα για την κατάληψη της εξουσίας από τον λαό. Πριν από ένα χρόνο ο χειμαζόμενος ελληνικός λαός, οι εργαζόμενοι, οι μικρομεσαίοι, η νεολαία και η ακηδεμόνευτη μερίδα του πνευματικού κόσμου επικύρωσαν την ενωτική προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ και τον έφεραν στην πρωτοπορία του Αγώνα για την αποτροπή του κοινωνικού ολοκαυτώματος, που επιχειρείται μέσω των Μνημονίων, την αποκατάσταση της κολοβωμένης από τον αυταρχισμό και την καταστολή Δημοκρατίας και την επανάκτηση της Εθνικής Ανεξαρτησίας της χώρας.
Το ιδρυτικό συνέδριο οφείλει να οδηγήσει στην μετάβαση από τον ΣΥΡΙΖΑ των συνιστωσών στον ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ των μελών και των λαϊκών αγώνων. Μέσα από την εύρεση της κοινής συνισταμένης να αποκτήσει ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ τον ενιαίο λόγο που γειωμένος στα κοινωνικά συμφραζόμενα και αντιλαμβανόμενος τις νέες ενοποιητικές γραμμές που έχει χαράξει στο κοινωνικό σώμα ο μνημονιακός Aρμαγεδδώνας, θα αποτελέσει τον σηματωρό συσπείρωσης του λαού γύρω από το στόχο της κοινωνικής αλλαγής και του σοσιαλισμού.
Η επιτυχία του συνεδρίου θα κριθεί από την εξωστρέφειά μας και από τον βαθμό αντίληψης του γεγονότος ότι κάθε κίνηση και πρωτοβουλία μας έχει ως αποδέκτη τον λαό και δεν μπορεί να εγκλωβίζεται σε αυτοαναφορικά συμπλέγματα. Η πορεία μας προς την εξουσία είναι ευθύνη και υποχρέωση απέναντι στον λαό, υποχρέωση που αναλάβαμε με πλήρη συνείδηση.
Η κρίσιμη συγκυρία του συνεδρίου μας δημιουργεί επιπλέον υποχρεώσεις και δεσμεύσεις ως προς τη φυσιογνωμία και την ουσία του. Η παραδοσιακή αλλά πλέον ξεπερασμένη πρακτική που θέλει τα συνέδρια ως μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για την καταμέτρηση εσωκομματικών δυνάμεων και τη αναδιανομή της εσωτερικής μικροεξουσίας δεν χωρά στη βάναυση μνημονιακή επικαιρότητα και την ιστορική αναγκαιότητα στην οποία οφείλει να ανταποκριθεί το επικείμενο συνέδριο.
Είναι η στιγμή να κάνουμε ένα ακόμη σημαντικό βήμα προς τα εμπρός συμβαδίζοντας με την κοινωνική δυναμική και υπερβαίνοντας τις όποιες κομματικές ανασχέσεις προς όφελος του λαού και της κοινωνίας. Και για αυτό το βήμα είμαστε πιο έτοιμοι από ποτέ.
Πηγή: Αυγή
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
Γιώργος Γαβρίλης
Να ξαναδέσουμε το νήμα με την κομμένη εδώ και ένα χρόνο δυναμική
Περιμένουμε από το ιδρυτικό συνέδριο να αναδείξει τον ΣΥΡΙΖΑ σε καταλύτη και πρωταγωνιστή της συγκρότησης του ριζοσπαστικού αριστερού πόλου, δημιουργώντας ισχυρούς δεσμούς και σχέσεις εμπιστοσύνης με τον λαό, προκειμένου να ανοίξουν οι δύσκολοι δρόμοι, μιας άλλης πορείας, σε προοδευτική και σοσιαλιστική κατεύθυνση. Να συνεχίσει αταλάντευτα τη ριζοσπαστική του πορεία, που ενέπνευσε τον ελληνικό λαό και δημιούργησε τις συγκλονιστικές εξελίξεις για να μπει η Αριστερά στη δυναμική προοπτική της κυβέρνησης.
Να γονιμοποιήσουμε το "όχι" στις μνημονιακές πολιτικές, σε ένα δυνατό αδιαπραγμάτευτο "ναι", για την εφαρμογή του προγράμματός μας, που θα το φθάσουμε μέχρι το τέλος, με ένα σχέδιο νίκης και παραπέρα προγραμματικής επεξεργασίας και εμβάθυνσης, εγκαταλείποντας τη μέχρι σήμερα στάση αναμονής, αμηχανίας και σιωπής, με τον κόσμο της εργασίας όχι αιφνιδιασμένο, αμέτοχο, τρομοκρατημένο, αλλά ενημερωμένο, πεισμένο και κυρίως συμμέτοχο γι' αυτό το αποφασιστικό βήμα σύγκρουσης και ρήξης. Να παραμείνουμε προσηλωμένοι στην ανάγκη που έχουν ο λαός και οι εργαζόμενοι της χώρας, για κυβέρνηση δυναμικής, αποφασισμένης και μάχιμης Αριστεράς.
Η επιτυχία του συνεδρίου κρίνεται από την ικανότητά του να δημιουργεί νέα κεκτημένα στη σκέψη μας, να ενσωματώνει πολιτική γνώση και εμπειρίες, που τόσο απλόχερα μας χαρίστηκαν αυτή την περίοδο, από πραγματικά γεγονότα (Κύπρος κ.ά). Από τον βαθμό που θα κατοχυρώνει την πολιτική μας δράση σε επιλογές που θα χαρακτηρίζονται από σαφήνεια, χωρίς να μένουν αμφίσημες έως διαπραγματεύσιμες οι κεντρικές μας επιλογές. Να ξαναδέσουμε το νήμα με την κομμένη εδώ και ένα χρόνο δυναμική, με το πολιτικό ρεύμα του Ιουνίου, για να μην τσακίσουμε την εμπιστοσύνη και τις προσδοκίες που επενδύθηκαν σε μας.
Να απομακρυνθούμε τώρα από τον εφησυχασμό, από την ταλάντευση, από πισωγυρίσματα, από έναν απερίσκεπτο ρεαλισμό, που στρογγυλεύει τον λόγο μας, που θαμπώνει την εικόνα μας και μειώνει την αυτοπεποίθηση μελών και φίλων. Να γίνει συνείδηση, ότι ο δρόμος για την κυβέρνηση της Αριστεράς περνά μέσα από την αναζωογόνηση και την ανάπτυξη ισχυρού αγωνιστικού εργατικού λαϊκού κινήματος, με καθοριστική την εμπλοκή του λαϊκού παράγοντα, ως την αναγκαία συνθήκη για την συγκρότηση ενός κοινωνικοπολιτικού ρεύματος μάχης και νίκης.
Γι' αυτό χρειαζόμαστε ένα κόμμα μαζικό, και ισχυρό, που θα οργανώσει την πολιτική του δράση παντού, σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε γειτονιά, σε κάθε υπηρεσία. Κόμμα με ενεργά μέλη στην κοινωνία και στις οργανώσεις, μακριά από αδιέξοδες και απαξιωτικές πρακτικές, μελών μιας χρήσης και ειδικών αποστολών, είτε για την εξυπηρέτηση προσωπικών επιλογών, είτε για την επιβολή της μιας άποψης πάνω στην άλλη. Η δημοκρατική του λειτουργία και η ανεμπόδιστη δυνατότητα εκπροσώπησης απόψεων και ιδεών αποτελούν ζωτικά στοιχεία, που πρέπει να κατοχυρωθούν, για την τελική συγκρότηση ενός αριστερού ριζοσπαστικού και τελικά στιβαρού και αποτελεσματικού κόμματος.
Πάνος Λάμπρου
Η υπόθεση της ανασύνθεσης έχει ήδη κερδίσει
Αλλά ήρθε η ώρα να γευτούμε τους καρπούς της επιμονής μας. Η κρίση, η επίθεση του ταξικού, πολιτικού και ιδεολογικού μας αντιπάλου συνέβαλε ώστε να επισπεύσουμε μια διαδικασία που έπρεπε να είχαμε κάνει... χθες. Τότε που κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ, ανεξάρτητα από την ένταξή του ή όχι σε συνιστώσες, βρέθηκε μαζί στο Φόρουμ, στο άρθρο 16, στον Δεκέμβρη του 2008, στην Υπατία, στις πλατείες, στις κινητοποιήσεις για τα δικαιώματα των κρατουμένων, στην Τήλο του 2008, στη Μανωλάδα, στα δίκτυα αλληλεγγύης, στην Κερατέα, στη Χαλκιδική, στους εργατικούς, κοινωνικούς, οικολογικούς, φεμινιστικούς και διεθνιστικούς αγώνες. Εκεί, αυτός ο κόσμος δοκίμασε και δοκιμάστηκε, απέκτησε κοινή γλώσσα, αισθάνθηκε ότι ανήκει στην από εδώ πλευρά της όχθης, στη μεγάλη συντροφιά της ριζοσπαστικής, κινηματικής Αριστεράς.
Το 1ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ θα κληθεί να επιβεβαιώσει ότι τα προηγούμενα είναι πραγματικότητα και όχι υποκειμενική φαντασίωση. Ότι στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να υπάρξει επανάσταση δημοκρατίας και ότι δεν θα ακολουθήσουμε την πεπατημένη των παραδοσιακών αστικών κομμάτων. Ότι όσα έχουμε εξαγγείλει μας δεσμεύουν και τώρα, ως αξιωματική αντιπολίτευση, αλλά και αύριο, ενδεχομένως ως κυβέρνηση της Αριστεράς. Ότι δεν συγκροτούμε ένα αριστερό αντιμνημονιακό κόμμα, αλλά ένα κόμμα της καθολικής απελευθέρωσης, με στρατηγικό στόχο τον σοσιαλισμό με ελευθερία και δημοκρατία. Ότι επιδιώκουμε την ευρύτερη δυνατή κοινωνική συμμαχία, πρώτα απ' όλα, όμως, με τα φτωχότερα κοινωνικά στρώματα, έτσι ώστε η κυβέρνηση της Αριστεράς και των κοινωνικών κινημάτων να είναι αυτοδύναμη στη μάχη για την ανατροπή και τη θεμελίωση μιας ριζικά νέας κοινωνίας.
Το 1ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να αποδείξει ότι έχει την ωριμότητα να δώσει ενωτικές απαντήσεις σε όσα μέχρι τώρα εμφανίζονται να δημιουργούν ερωτηματικά. Τα προηγούμενα χρόνια μας έμαθαν, άλλωστε, να ενώνουμε και όχι να αφαιρούμε, να συνθέτουμε... Και αυτό είναι ευθύνη όλων των πλευρών, όλων των ρευμάτων.
Το 1ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ είναι ιστορικό. Γιατί προκύπτει η δυνατότητα να συγκροτηθεί στην Ελλάδα ένα μαζικό κόμμα της Αριστεράς και δη της ριζοσπαστικής εκδοχής της. Εμείς, η ΑΝΑΣΑ, ως ένα ανοιχτό ιδεολογικοπολιτικό ρεύμα εντός του ΣΥΡΙΖΑ, μαζί με άλλους και άλλες, χωρίς περιχαρακώσεις, χωρίς να θεωρούμε τον εαυτό μας «νησίδα», θα εργαστούμε προς αυτή την κατεύθυνση. Γιατί πιστεύουμε βαθύτατα ότι η υπόθεση της ενότητας της ριζοσπαστικής Αριστεράς, η υπόθεση της ανασύνθεσης έχει ήδη κερδίσει.
Ελένη Πορτάλιου
Επιλέγουμε σήμερα ένα ενιαίο πολυτασικό κόμμα και όχι ένα ομόσπονδο κόμμα των συνιστωσών
Με την απόφασή του να μετασχηματιστεί σε «ενιαίο, μαζικό, δημοκρατικό, πολυτασικό κόμμα της σύγχρονης αριστεράς» ο ΣΥΡΙΖΑ πραγματοποιεί ένα σημαντικό βήμα ενότητας και εκδημοκρατισμού στη μέχρι σήμερα πορεία του. Με ορίζοντα τον σοσιαλισμό του 21ο αιώνα, «που βασίζεται στην κοινωνική και όχι κρατική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής και προϋποθέτει τη δημοκρατία σε όλα τα κύτταρα της δημόσιας ζωής», ακολουθούμε μια διαδικασία προγραμματικής εμβάθυνσης, η οποία προσδίδει ταυτότητα στην κυβέρνηση της Αριστεράς και έδαφος για ευρείες κοινωνικές συμμαχίες. Οι νέοι θεσμοί δίνουν μεγαλύτερη δυνατότητα στις οργανώσεις μελών ν' αναπτυχθούν και να συμβάλουν, συμμετέχοντας στις μεγάλες κοινωνικές συγκρούσεις, στη λαϊκή αυτοοργάνωση και πρωτοβουλία, που αποτελούν προϋπόθεση για να δοθεί πλειοψηφική λαϊκή εντολή και να στηριχθεί η κυβέρνηση της Αριστεράς.
Κάθε συλλογική πράξη του ΣΥΡΙΖΑ, κάθε βήμα στην εσωτερική του οργάνωση και την πολιτική του παρέμβαση πρέπει να ορίζεται με πρώτο κριτήριο τη σωτηρία των λαϊκών τάξεων και της χώρας από τη μνημονιακή καταστροφή. Θέλω να πω ότι ζούμε ιστορικές στιγμές, στις οποίες τα μείζονα επίδικα μας υποχρεώνουν σε μια εσωτερική επανάσταση. Ο Κούντερα, μιλώντας για την Άνοιξη της Πράγας, έγραφε ότι εκεί μια γενιά επαναστάτησε ενάντια στα ίδια της τα νιάτα.
Χρειαζόμαστε μια δική μας ανάλογη εσωτερική επανάσταση ενάντια στον κομφορμισμό της συνήθειας, της γραφειοκρατίας, των μικρών και μεγάλων εξουσιαστικών πρακτικών, του αρχηγισμού και του παραγοντισμού, που βρίσκουν τρόπους να αναπαράγονται και στο έδαφος μιας ανεπτυγμένης θεσμικά δημοκρατίας. Υπάρχουν σημεία που μπορούν να βελτιωθούν στο καταστατικό. Πρέπει, όμως, να έχουμε την ιστορική συνείδηση ότι η δημοκρατία είναι το πολίτευμα της μέγιστης ελευθερίας και ταυτόχρονα του αυτοπεριορισμού και της αμεροληψίας. Χωρίς τα δύο τελευταία η δημοκρατία, πολίτευμα υψηλού ρίσκου, είναι έρμαιο των ανθρώπινων και πολιτικών παθών και μπορεί να διαλυθεί.
Ξεκινήσαμε λίγοι και πολλαπλασιαστήκαμε. Επιλέγουμε σήμερα ένα ενιαίο πολυτασικό κόμμα και όχι ένα ομόσπονδο κόμμα των συνιστωσών -ας μην ξεχνάμε ότι η μεγάλη πλειοψηφία των μελών έχουν μια και μοναδική ένταξη, είναι μέλη του ΣΥΡΙΖΑ. Πρέπει, όμως, να ληφθούν όλες οι πρόνοιες που θα επιτρέψουν σε όσους συντρόφους επιμένουν στη διατήρηση της συνιστώσας τους να παραμείνουν με την καρδιά τους στο ΣΥΡΙΖΑ.
Η σημαντικότερη συμβολή του συνεδρίου και η επιτυχία του θα ήταν ένα μήνυμα προς εμάς τους ίδιους και ταυτόχρονα προς την κοινωνία που μας παρακολουθεί: έχουμε τη θέληση να προχωρήσουμε δημοκρατικά και ενωτικά, να διαμορφώσουμε ένα πρόγραμμα που απαντά στις κοινωνικές ανάγκες μέσα από κοινωνικό διάλογο, να κινητοποιηθούμε αγωνιστικά σε όλα τα μέτωπα, να αποτελέσουμε τελικά τον πολιτικό καταλύτη της μεγάλης ανατροπής.
Δημήτρης Τσουκαλάς
Να μεταβούμε από τον ΣΥΡΙΖΑ των συνιστωσών στον ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ των μελών και των λαϊκών αγώνων.
Το επερχόμενο 1ο Ιδρυτικό Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ οφείλει να είναι ταυτόχρονα αφ' ενός ο τελευταίος σταθμός του εγχειρήματος ενοποίησης των αριστερών και σοσιαλιστικών δυνάμεων που ξεκίνησε με την κοινωνικά νομιμοποιημένη κοινή κάθοδο στις εκλογές του Μαΐου και του Ιουνίου του 2012 και αφ' ετέρου το εναρκτήριο λάκτισμα για την κατάληψη της εξουσίας από τον λαό. Πριν από ένα χρόνο ο χειμαζόμενος ελληνικός λαός, οι εργαζόμενοι, οι μικρομεσαίοι, η νεολαία και η ακηδεμόνευτη μερίδα του πνευματικού κόσμου επικύρωσαν την ενωτική προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ και τον έφεραν στην πρωτοπορία του Αγώνα για την αποτροπή του κοινωνικού ολοκαυτώματος, που επιχειρείται μέσω των Μνημονίων, την αποκατάσταση της κολοβωμένης από τον αυταρχισμό και την καταστολή Δημοκρατίας και την επανάκτηση της Εθνικής Ανεξαρτησίας της χώρας.
Το ιδρυτικό συνέδριο οφείλει να οδηγήσει στην μετάβαση από τον ΣΥΡΙΖΑ των συνιστωσών στον ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ των μελών και των λαϊκών αγώνων. Μέσα από την εύρεση της κοινής συνισταμένης να αποκτήσει ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ τον ενιαίο λόγο που γειωμένος στα κοινωνικά συμφραζόμενα και αντιλαμβανόμενος τις νέες ενοποιητικές γραμμές που έχει χαράξει στο κοινωνικό σώμα ο μνημονιακός Aρμαγεδδώνας, θα αποτελέσει τον σηματωρό συσπείρωσης του λαού γύρω από το στόχο της κοινωνικής αλλαγής και του σοσιαλισμού.
Η επιτυχία του συνεδρίου θα κριθεί από την εξωστρέφειά μας και από τον βαθμό αντίληψης του γεγονότος ότι κάθε κίνηση και πρωτοβουλία μας έχει ως αποδέκτη τον λαό και δεν μπορεί να εγκλωβίζεται σε αυτοαναφορικά συμπλέγματα. Η πορεία μας προς την εξουσία είναι ευθύνη και υποχρέωση απέναντι στον λαό, υποχρέωση που αναλάβαμε με πλήρη συνείδηση.
Η κρίσιμη συγκυρία του συνεδρίου μας δημιουργεί επιπλέον υποχρεώσεις και δεσμεύσεις ως προς τη φυσιογνωμία και την ουσία του. Η παραδοσιακή αλλά πλέον ξεπερασμένη πρακτική που θέλει τα συνέδρια ως μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για την καταμέτρηση εσωκομματικών δυνάμεων και τη αναδιανομή της εσωτερικής μικροεξουσίας δεν χωρά στη βάναυση μνημονιακή επικαιρότητα και την ιστορική αναγκαιότητα στην οποία οφείλει να ανταποκριθεί το επικείμενο συνέδριο.
Είναι η στιγμή να κάνουμε ένα ακόμη σημαντικό βήμα προς τα εμπρός συμβαδίζοντας με την κοινωνική δυναμική και υπερβαίνοντας τις όποιες κομματικές ανασχέσεις προς όφελος του λαού και της κοινωνίας. Και για αυτό το βήμα είμαστε πιο έτοιμοι από ποτέ.
Πηγή: Αυγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου