της Ρένας ΔούρουΈνα νέο ανέκδοτο κυκλοφορεί εσχάτως. Είναι σύντομο γιατί συνοψίζεται σε μια λέξη: grecovery, από τις λέξεις Greece καιrecovery, δηλαδή «Ελλάδα» και «ανάκαμψη», ένας συνδυασμός στα χνάρια της grexit, ενδεχομένου δηλαδή εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ. Η grexit ήταν μέχρι πριν από λίγους μήνες η συχνότερη αφήγηση των ξένων ΜΜΕ αλλά και πολλών ευρωπαίων και άλλων αξιωματούχων, που θεωρούσαν αυτό το ενδεχόμενο ως σίγουρο. Σήμερα, ω του θαύματος (!), η grexit, που αντικαταστάθηκε από την grecovery, έτσι ώστε το μαύρο να γίνεται άσπρο. Η απελπισία, ελπίδα. Ο φόβος, ελπίδα. Μόνο που όλα αυτά γίνονται τόσο εύκολα μόνο στα… χαρτιά και στους επικοινωνιακούς σχεδιασμούς της κυβέρνησης.
Γιατί η πραγματικότητα είναι επίμονη. Και είναι μαύρη. Έχει την απελπισία του 1.5 εκατομμυρίου ανέργων, που αυξάνονται καθημερινά. Τον πανικό των 400.000 χιλιάδων οικογενειών που στερούνται παντελώς εισοδημάτων. Την απόγνωση των έξι στους δέκα νέους που δεν βρίσκουν δουλειά. Τον πόνο των 120.000 νέων επιστημόνων που αναγκάστηκαν να ξενιτευτούν. Την αγωνία των βαριά ασθενούντων που βλέπουν να καταρρέουν τα νοσοκομεία ενώ συνολικά το σύστημα υγείας ψυχορραγεί λόγω των δραστικών περικοπών. Την αδυναμία των γονιών να προσφέρουν αξιοπρεπή εκπαίδευση – εγγύηση για το μέλλον τους, στα παιδιά τους καθώς σχολεία και εκπαίδευση θυσιάζονται στο βωμό της πολιτικής της λιτότητας.
Όλη αυτή η πραγματικότητα δεν οφείλεται σε κάποιο φυσικό φαινόμενο, σεισμό, λιμό ή καταποντισμό, αλλά σε συγκεκριμένες πολιτικές αποφάσεις της τρικομματικής κυβέρνησης, η οποία υλοποιεί τα προτάγματα μιας νέας Ευρωπαϊκής Ένωσης, μιας Ένωσης – τιμωρού, που επιβάλλει το γερμανικής έμπνευσης οικονομικό δόγμα. Είναι μια ενοχλητική πραγματικότητα που δεν υπηρετεί τους επικοινωνιακούς στόχους του κ. Σαμαρά. Έτσι, απλά αντί να προσπαθήσει να αλλάξει πολιτική, επιμένει στη σημερινή αναποτελεσματική όσο και επικίνδυνη συνταγή που έχει καταβαραθρώσει την οικονομία και γονατίσει την κοινωνία.
Επιμένει δηλαδή να κόβει μισθούς και συντάξεις, να επιβάλλει νέους φόρους στους μη έχοντες, κοκ. Αντί, για παράδειγμα, να δώσει έμφαση στην έρευνα και την ανάπτυξη, που είναι οι «φτωχοί συγγενείς» καθώς αντιπροσωπεύουν μόλις το 0,67% του ΑΕΠ της χώρας. Ακόμη και σε σχέση με τις άλλες χώρες του ευρωπαϊκού νότου, η χώρα μας βρίσκεται πολύ χαμηλά – συγκεκριμένα, Ελλάδα και Μάλτα είναι στην προτελευταία θέση πίσω από την Κύπρο. Η αλήθεια είναι ότι η επένδυση στην έρευνα και την ανάπτυξη προϋποθέτει μια εντελώς διαφορετική προσέγγιση της οικονομίας και της κοινωνίας. Ένα νέο υπόδειγμα, ένα νέο πλαίσιο παραγωγικής ανασυγκρότησης που θα αντιμετωπίζει άμεσα το πρόβλημα της ανεργίας, της συρρίκνωσης του ΑΕΠ, της παρατεταμένης καταστροφικής ύφεσης. Πρόκειται για «απαγορευμένες πολιτικές» για τον κ. Σαμαρά και τους ευρωπαίους καθοδηγητές του. Οι πολιτικές όμως αυτές ακριβώς αποτελούν τη «ραχοκοκαλιά» αυτού του νέου, απαραίτητου για να ορθοποδήσει η χώρα, υποδείγματος, εκείνου ακριβώς που προτείνουν οι αριστερές, προοδευτικές δυνάμεις της Ευρώπης σήμερα. Από την Αθήνα στη Μαδρίτη. Και από τη Ρώμη ως τη Φρανκφούρτη.
Ωστόσο η σημερινή ευρωπαϊκή ηγεσία επιμένει στο λάθος, όχι από λάθος, αλλά από πεποίθηση. Και αυτή η επιμονή γίνεται ακόμη πιο εύκολη από τη στιγμή που δεν πληρώνει η ηγεσία το λάθος αλλά οι κοινωνίες, τα εκατομμύρια των πολιτών που οδηγούνται στον καιάδα της λιτότητας… και δεν μπορούν ούτε να χαμογελάσουν όταν ακούνε την καινούργια σοδειά ανεκδότων.
*Η Ρένα Δούρου είναι βουλευτής Β’ Αθήνας και υπεύθυνη της ΕΕΚΕ Εξωτερικών του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ
matrix24.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου