Ποτέ αρχηγός κόμματος, τουλάχιστον μετά το 1974, δεν πολεμήθηκε, συκοφαντήθηκε και λοιδορήθηκε όσο ο Αλέξης Τσίπρας. Η εναντίωση στο πρόσωπό του άρχισε με την ανάδειξή του ως επικεφαλής του Συνασπισμού και μάλιστα μέσα από τον χώρο που τον είχε επιλέξει! Κι όταν ο λαός στήριξε στον ΣΥΡΙΖΑ τις προσδοκίες του, η πολεμική εναντίον του προέδρου του προέρχεται πλέον από σχεδόν όλους τους πολιτικούς χώρους.
Η εχθρότητα απέναντί του από φασίστες, νεοφιλελεύθερους, δογματικούς και τις «υπόλοιπες δημοκρατικές δυνάμεις» εκφράζει και αποκαλύπτει τη φοβία τους για την επιτάχυνση της δυναμικής της ριζοσπαστικής ανανεωτικής Αριστεράς. Πρόκειται για εκ των προτέρων ομολογία της αποτυχίας και της ήττας τους. Σφυροκοπούν ανελέητα και διαρκώς τον αρχηγό, ελπίζοντας σε αντικατάστασή του με κάποιον άλλο στα μέτρα τους, λησμονώντας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ εκτός από κορυφή, έχει και πλατιά δεξαμενή!
Όπως δεν βγήκε προγραμματισμένος μέσα από φημισμένα πανεπιστήμια και ειδικές σχολές ανάδειξης κυβερνητών αλλά από τις σχολικές καταλήψεις και τους λαϊκούς αγώνες, λυσσάνε με την εκτίμηση που τρέφει γι' αυτόν το μεγάλο τμήμα του λαού μας και της πρωτοπορίας των άλλων χωρών.
Εκτός από τα επίσημα ηγετικά χείλη, ειδικά τμήματα παραπληροφόρησης συκοφαντούν, λασπολογούν και λοιδορούν τον Αλέξη Τσίπρα μέρα - νύχτα. «Τελώνες» και «Φαρισαίοι» οργίασαν στα πασχαλινά φύλλα. Παρερμηνεύουν τους λόγους του, ψάχνουν για μια άτυχη λέξη και τον υπονομεύουν διαρκώς, ακόμα και με υπερπροβολή διαφορετικών αντιλήψεων άλλων σημαντικών και άξιων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ. Αδυνατώντας να κατανοήσουν τον πλουραλισμό και την πολυφωνία του χώρου, οι κάθε λογής αποτυχημένοι οσφυοκάμπτες, με στημένα γκάλοπ και αλαλαγμούς των «προθυμογράφων», στηρίζουν φρούδες ελπίδες σε μια ρήξη, παρερμηνεύοντας προθέσεις και προτάσεις του πιο γόνιμου προβληματισμού, μιας τόσο μεγάλης Αριστεράς. Μιας τόσο πλατιάς συστράτευσης για πραγματική ανάκαμψη και σωτηρία της χώρας.
Με τραυματικές εμπειρίες η Αριστερά από την προσωπολατρία, στηρίζει τη δυναμική της στην εσωτερική κριτική και αυτοκριτική. Καλύτερα από τους αντιπάλους του, ο Αλέξης Τσίπρας γνωρίζει πολύ καλά ότι δεν είναι κάποιος «θεόπεμπτος σωτήρας», ένας «πεφωτισμένος», ένας εμπνευστής! Γνωρίζει ότι είναι εντολοδόχος, ως ίσος ανάμεσα σε ίσους. Στηρίζεται στους συντρόφους του. Στηρίζεται στη βάση και στον λαό.
Το ανελέητο ακατάπαυστο σφυροκόπημα των αντιπάλων του αποδεικνύεται αναποτελεσματικό, με ίσως πιθανότερη απόδοση την καθυστέρηση των ζωογόνων ανατρεπτικών εξελίξεων για τη διάσωση και πραγματική ανάκαμψη της χώρας. Κι όσο αυτοί βουλιάζουν τη χώρα και ταπεινώνουν τον λαό τόσο θα προχωράει η ριζοσπαστική ανανεωτική Αριστερά. Δεν τη σταματάνε οι κούφιες και υπονομευτικές ρητορείες. Kι όπως σωστά σημειώνει η Ναόμι Κλάιν, «οι πολιτικοί δεν έχουν την ικανότητα να σκορπίσουν μόνοι τους τον φόβο. Χρειάζονται ΜΜΕ-συνεργούς».
Πολιτικοί και «συνεργοί» έχουν εξαντλήσει όλο το μίσος τους κατά του Αλέξη Τσίπρα. Έχουν επιστρατεύσει εναντίον του όλους τους οικτρά αποτυχημένους πολιτικούς και «νεογεωργαλάδες». Και αδιαφορώντας αν γελοιοποιούνται, συγκρίνουν τον Τσίπρα με τη... σκιά του Σαμαρά. Τι ύψος! Κι όμως, δεν κατόρθωσαν ούτε μια στιγμή να σβήσουν το χαμόγελο του Αλέξη. Κι αυτό τους τσακίζει. Όπως και τα ειρωνικά μειδιάματα όλο και περισσότερου κόσμου για τα ανόητα «μιντιάματα» και τους λαϊκίστικους κιτρινισμούς, που συνεχώς εκτοξεύουν με πολύ χαμηλό επίπεδο. Κι όσο φτηναίνουν τόσο απεναντίας πληθαίνουν τα «εγώ τον πάω τον Τσίπρα». Δεν προσέξατε ότι κάποιοι άρχισαν να το στρίβουν;
avgi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου