Δευτέρα 22 Απριλίου 2013

Με αφορμή τη δίκη Τσοχατζόπουλου


Ο Τσοχατζόπουλος υπήρξε «διαπρεπές» μέλος εκείνου του μέρους του πολιτικού συστήματος (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, τα ΜΜΕ της διαπλοκής, κλπ) που φέρει βαριά ευθύνη για την χρεοκοπία της Ελλάδας και την εξαθλίωση μεγάλου (και συνεχώς διευρυνόμενου) τμήματος του ελληνικού λαού. Ο Τσοχατζόπουλος δεν ήταν απλό μέλος του ΠΑΣΟΚ. Ήταν επί σειρά ετών κορυφαίος υπουργός των αλλεπάλληλων κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, υποψήφιος πρόεδρος του κόμματος και εν δυνάμει πρωθυπουργός.


Ο Τσοχατζόπουλος δεν θα μπορούσε να δρα μόνος του, χωρίς να γνωρίζουν, να ανέχονται, ακόμη και να συμμετέχουν και άλλα μέλη των κυβερνήσεων ή/και κομματικοί-κυβερνητικοί παράγοντες. Αυτό σημαίνει ότι η ποινική τιμωρία (έστω και για μέρος μόνο των επιλήψιμων πράξεων, αφού οι περισσότερες από αυτές έχουν διαγραφεί) ενός παροπλισμένου πρώην πολιτικού δεν αντιμετωπίζει αποτελεσματικά την διαφθορά και την διαπλοκή στα υψηλά κλιμάκια της πολιτικής εξουσίας.
Η πολιτική διαφθορά και διαπλοκή όχι μόνο δεν αντιμετωπίζονται σήμερα αποτελεσματικά, αλλά, απεναντίας, υπάρχουν σοβαρότατες ενδείξεις ότι τα φαινόμενα αυτά συνεχίζονται, ενδεχομένως ενισχύονται. Ιδού ορισμένες από τις κυριότερες ενδείξεις ότι αυτό πράγματι συμβαίνει:
(α) Συγκάλυψη από ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, με τη βοήθεια των ΜΜΕ της διαπλοκής, των σκανδάλων που σχετίζονται με τη Siemens, παρόλο που υπάρχουν ρητές αναφορές στη δικογραφία στη Γερμανία για χρηματισμό των δύο κομμάτων και των στελεχών τους, κάτι που παραδέχτηκε και ο Τσουκάτος. Οι ελληνικές κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, σήμερα και η τρικομματική, συνεχίζουν τις μπίζνες με την Siemens σαν να μην έχει συμβεί τίποτα. Αντ’ αυτού, θα μπορούσαν να απαιτήσουν συγκεκριμένα στοιχεία, εν ανάγκη εκβιάζοντάς την, ώστε να βρεθούν και να τιμωρηθούν οι ένοχοι. Θα μπορούσαν επίσης να ζητήσουν, ακόμη και να απαιτήσουν, τη συμβολή της γερμανικής κυβέρνησης στην πίεση για αποκάλυψη των ενόχων, όπως έπραξε ο Αλέξης Τσίπρας κατά τη συνάντησή του με τον Σόιμπλε.
(β) Συντονισμένη πολιτική και επικοινωνιακή προσπάθεια συγκάλυψης πολιτικών και ποινικών ευθυνών στην υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ. Υπάρχουν ευθύνες για το γεγονός ότι στην Ελλάδα, σε αντίθεση με ότι συνέβη σε άλλα ευρωπαϊκά κράτη, οι κυβερνήσεις φρόντισαν να προστατεύσουν τους μεγαλοκαταθέτες της λίστας με αποτέλεσμα να μην μπει ούτε μισό ευρώ στο δημόσιο ταμείο. Η τρικομματική κυβέρνηση του κ. Σαμαρά αντί να αναζητήσει τις ευθύνες αυτές, επιλέγει να συρρικνώνει την υπόθεση στην απαλοιφή μερικών ονομάτων και να καθυβρίζει με κάθε ευκαιρία τον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ και τα στελέχη του που αξιώνουν δικαιοσύνη. Εντωμεταξύ, τα χρήματα που δεν μάζεψαν οι μνημονιακές κυβερνήσεις από τους μεγαλοφοροφυγάδες της λίστας και από άλλους ζάπλουτους, τα βρήκανε με την περαιτέρω μείωση μισθών και συντάξεων (πχ την κατάργηση του δώρου Πάσχα – Χριστουγέννων και το επίδομα αδείας) και με τη διατήρηση και ενίσχυση των απίστευτων χαρατσιών.
(γ) Η σκανδαλώδης τροπολογία που κατατέθηκε στο παραπέντε της διαδικασίας ψήφισης του τελευταίους επενδυτικού νόμου. Τροπολογία που «πέρασε» με μεθοδεύσεις που προσβάλουν τη δημοκρατία και το κοινοβούλιο, και με βάση την οποία απαλλάσσονται των ποινικών ευθυνών τους τα στελέχη των τραπεζών για τα θαλασσοδάνεια εκατοντάδων εκατομμυρίων που έδιναν χωρίς εγγυήσεις σε ημετέρους του πολιτικού συστήματος, μεταξύ των οποίων κυρίως τα ίδια τα κόμματα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.
(δ) Οι σκανδαλώδεις μεθοδεύσεις για το εξελισσόμενο πλιάτσικο της δημόσιας περιουσίας, μέρος των οποίων ανέδειξε στη Βουλή ο Αλέξης Τσίπρας, κατά τη συζήτησης της ερώτησής του προς τον Πρωθυπουργό για το ΤΑΙΠΕΔ. Από τη συζήτηση εκείνη υπογραμμίζουμε ορισμένες επισημάνσεις που τεκμηριώνουν ότι έχουμε να κάνουμε με ένα νέο εκτροφείο σκανδάλων:
δ1.  Το ΤΑΙΠΕΔ λειτουργεί έξω από τον κοινοβουλευτικό, κοινωνικό, δημοκρατικό έλεγχο. Λειτουργεί με αδιαφάνεια, δεν αναρτά στο διαδίκτυο τριμηνιαίες εκθέσεις, αλλάζει τους όρους των διαγωνισμών, διαρρέει εμπιστευτικές πληροφορίες, η διοίκησή του νομιμοποιήθηκε αναδρομικά, εκπαραθυρώνονται στελέχη της διοίκησης που διαφωνούν με την πλειοψηφία, σχεδόν όλα τα θέματα που το αφορούν περνούν με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, δεν υπάρχει απολύτως κανένας κοινοβουλευτικός έλεγχος, δεν υπάρχει πρόσβαση στα πρακτικά του Ταμείου από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης (παρόλο που το ζήτησε) και από κάθε άλλο κόμμα. Αυτά είναι πρωτοφανή.
δ2. Στον πίνακα ιδιωτικοποιήσεων του μεσοπρόθεσμου προγράμματος 2013-2016, όπως ψηφίστηκε τον περασμένο Νοέμβρη στο πλαίσιο του τρίτου μνημονίου, προβλέπεται για το 2013 ότι θα ιδιωτικοποιηθούν 15 δημόσιοι οργανισμοί και ακίνητα, τα οποία αποτιμώνται σε περίπου 2,6 δις  ευρώ. Ωστόσο,  η αποτίμηση αυτή υποκοστολογεί κατάφωρα τη δημόσια περιουσία, δημιουργώντας ευνοϊκές συνθήκες για να κλαπούν περιουσιακά στοιχεία και αξίες από τον ελληνικό λαό.  Ιδού γιατί συμβαίνει αυτό. Διότι μέσα σ΄ αυτούς τους 15 οργανισμούς και ακίνητα βρίσκεται η ΔΕΠΑ, η ΔΕΣΦΑ, το 33% του  ΟΠΑΠ και ο Αστέρας Βουλιαγμένης. Με βάση όσα  γνωρίζουμε ως τώρα, μονάχα η χρηματιστηριακή αξία του 33% των μετοχών του ΟΠΑΠ (χωρίς τα παιγνιομηχανήματα και τα λαχεία) είναι στα 800 περίπου εκατομμύρια ευρώ, για τις  ΔΕΠΑ και  ΔΕΣΦΑ προσφάτως, στην πρώτη ενδεικτική προσφορά, έγινε λόγος για 1,9 δις ευρώ και ο Αστέρας αποτιμάται στο 1 δις ευρώ. Μόνο αυτά  είναι κοντά στα 4 δις ευρώ. Δηλαδή, μόνο τα 4 από τα 15 κομμάτια από τη λίστα του μεσοπρόθεσμου αξίζουν γύρω στα 4 δις, ενώ συγκυβέρνηση και τρόικα αποτιμούν και τα 15 προς ιδιωτικοποίηση στοιχεία   στα 2,557 δις ευρώ. Είναι αυτό πλιάτσικο ή δεν είναι; Επιπλέον, ενώ στη λίστα του μεσοπρόθεσμου τα παιγνιομηχανήματα ήταν ξεχωριστά από το 33% των μετοχών του ΟΠΑΠ σήμερα γίνονται πακέτο, μαζί και με τα λαχεία, για να πωληθούν σε τιμή κατώτερη από αυτή που αξίζει το 33% του ΟΠΑΠ, χωρίς παιγνιομηχανήματα και λαχεία. Είναι αυτό πλιάτσικο ή δεν είναι;
Βεβαίως ο κρυπτόμενος κ. Σαμαράς δεν απάντησε στα ερωτήματα του Αλέξη Τσίπρα.  Αντ’ αυτού, επιχείρησε να απαντήσει ο κ. Στουρνάρας. Ωστόσο, ο υπουργός Οικονομικών όχι μόνο δεν κατάφερε να δώσει πειστικές απαντήσεις, αλλά στην προσπάθειά του να αποφύγει την ουσία των ερωτήσεων κατηγόρησε τον Αλ. Τσίπρα ότι η έγνοια του για την κοινωνική ερήμωση που προκαλεί το καταστροφικό μνημόνιο και ο έλεγχος της διαφθοράς απευθύνονται σε κατώτερα ένστικτα! Προφανώς, ο κ. Στουρνάρας δεν μπορεί να κατανοήσει ότι μια τέτοια κατηγορία στην πραγματικότητα προσβάλει τον ελληνικό λαό.
Επιτροπή Πολιτικού Σχεδιασμού
Ομάδα Τεκμηρίωσης
Δευτέρα, 22 Απρ 13

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου