Ο Β. Μπάιερ, ο οποίος βρέθηκε στην Ελλάδα για να μιλήσει για την Ευρωπαϊκή Εναλλακτική Σύνοδο (Alter Summit) που θα πραγματοποιηθεί το τριήμερο 7-9 Ιουνίου και στην οποία θα συμμετέχουν συνδικάτα, κινήματα, κοινωνικές οργανώσεις και ΜΚΟ απ' όλες τις χώρες της Ευρώπης, εξήγησε πως "δεν αρνούμαστε την Ευρώπη, αλλά θέλουμε μια άλλη Ευρώπη. Δεν αρνούμαστε την πολιτική, αλλά θέλουμε μια άλλη πολιτική".
Το Alter Summit είναι μια Σύνοδος Κορυφής των λαών, με την Ελλάδα να επιλέγεται για συμβολικούς λόγους, ως η χώρα που μετατράπηκε σε εργαστήριο καταστροφικής λιτότητας, που όμως, σύμφωνα με τον Μπάιερ, "μπορεί ν' αποτελέσει εργαστήριο πολιτικής αντίστασης και ανατροπής". Βασικές αρχές του μανιφέστου, που θα διαμορφωθεί από τις πρωτοβουλίες, τα κινήματα, τις οργανώσεις και τα συνδικάτα που συμμετέχουν, θα είναι "η ακύρωση των Μνημονίων, ή άμεση διακοπή προγραμμάτων λιτότητας, η προστασία των ευαίσθητων κοινωνικών ομάδων, η εξάλειψη της φτώχειας και της ανασφάλειας και η προσπάθεια για μια δημοκρατική οικονομία, όπου οι τράπεζες θα λειτουργούν προς όφελος του πολίτη, θα βρίσκονται υπό δημόσιο έλεγχο και θα υπάρχει δίκαιο φορολογικό σύστημα".
Συνέντευξη
Μετά και τα τελευταία γεγονότα στην Κύπρο, ο ευρωσκεπτικισμός είναι πολύ συχνό φαινόμενο. Πολλές χώρες, με πρώτη την Ιταλία, σκέφτονται το ενδεχόμενο εξόδου από το ευρώ. Πώς το σχολιάζετε;
Πρώτον, ο ευρωσκεπτικισμός είναι απόλυτα δικαιολογημένος και αφορά της πολιτικές της Ε.Ε. Αν η Ε.Ε. δεν μπορεί να διασφαλίσει ένα καλό επίπεδο ζωής, την ύπαρξη θέσεων εργασίας, την προστασία του περιβάλλοντος κ.λπ., τότε ποια η χρησιμότητά της; Η άλλη πλευρά του νομίσματος είναι πως οι λόγοι για την κρίση δεν έχουν να κάνουν με την Ευρωζώνη, αλλά με τα άδικα φορολογικά συστήματα, με την απληστία των ελίτ που αναζητούν την αύξηση του κέρδους. Προσωπικά, δεν θεωρώ πως με έξοδο από το ευρώ ή την Ε.Ε. το πρόβλημα θα έπαυε να υφίσταται. Η αλλαγή πρέπει να γίνει εντός ευρώ και Ε.Ε. για ολόκληρο τον ευρωπαϊκό πληθυσμό.
Παρατηρούμε πως τα συνδικάτα των εργαζομένων υιοθετούν "εθνική" ρητορική αντί για ταξική. Αυτό παρατηρείται κυρίως με τα γερμανικά συνδικάτα. Ποια η γνώμη σας;
Eίναι προφανές πως θα έπρεπε η ανάλυση και η ρητορική τους να είναι ταξική, είναι πια απόλυτα προφανές πως οι φτωχοί πληρώνουν για τους πλούσιους. Υιοθετείται μια λανθασμένη εθνικιστική λογική, που καταλήγει με τους Γερμανούς εργαζόμενους να πληρώνουν τελικά τους Γερμανούς μεγιστάνες. Αυτό που πρέπει να δούμε είναι πως υπάρχει και άλλη Γερμανία και άλλα συνδικάτα, όπως η "Δημόσια Έκκληση", που ξεκίνησε από ανθρώπους της Νetwork Union, από ανθρώπους που υποστηρίζουν την επανίδρυση της Ε.Ε. απ' την αρχή, με δίκαιους φόρους με εισοδηματικά κριτήρια, φορολογώντας τον πλούτο, με δίκαιους μισθούς, με την ανάπτυξη να βασίζεται στην εσωτερική ζήτηση κ.ο.κ. Υπάρχουν λοιπόν δύο Γερμανίες και πρέπει να ενδυναμώσουν αυτή τη Γερμανία, που στρέφεται εναντίον της κυβέρνησης Μέρκελ και της καταστροφικής λιτότητας που επιβάλλει.
Πιστεύετε πως η Ευρωπαϊκή Αριστερά είναι σε θέση να δημιουργήσει ένα πλήρες και ολοκληρωμένο αντιπαράδειγμα ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης; Είναι έτοιμη για κάτι τέτοιο η Ευρωπαϊκή Αριστερά;
Πιστεύω πως και μπορεί και πρέπει να το κάνει. Το περίεργο με την παρούσα κατάσταση είναι πως υπάρχει πληθώρα ιδεών, από την αναδιανομή του εισοδήματος και του πλούτου, τα οικολογικά και περιβαλλοντικά προγράμματα, την ενδυνάμωση των δημοσίων υπηρεσιών, μέχρι την κατάργηση των Μνημονίων. Το πραγματικό πρόβλημα όμως έγκειται στον συσχετισμό των δυνάμεων. Θα έλεγα πως μια νέα πτυχή στις συζητήσεις του κινήματος είναι πως σήμερα αντιλαμβάνεται περισσότερο παρά ποτέ, πως πρόκειται για μια μάχη, που για να την δώσεις πρέπει να έχεις την αντίστοιχη πολιτική δύναμη και τους εκπροσώπους στην κεντρική πολιτική σκηνή. Η ευρωπαϊκή Αριστερά αναπτύσσει βήμα-βήμα τη δυνατότητα να συνδιαλέγεται με τα σωματεία, τα κινήματα και την ίδια ώρα να αναπτύσει μια πολιτική στρατηγική. Ποτέ δεν ξέρεις πώς θα καταλήξει μια μάχη, αλλά πλέον μπορείς να πεις πως υπάρχει ο κόσμος που αντιλαμβάνεται πλήρως την αναγκαιότητα οικοδόμησης μιας άλλης Ευρώπης, την αναγκαιότητα να ξεφορτωθούμε τις ελίτ, να αλλάξουμε την ευρωπαϊκή νομοθεσία και τις Συνθήκες, να αλλάξουμε όλο το σκηνικό και τον συσχετισμό δυνάμεων. Όμως, δεν είναι μόνο η Ε.Ε, πρέπει να αλλάξουμε τους συσχετισμούς και στα κράτη-μέλη, πρέπει να έχουμε μια πολυεπίπεδη προσέγγιση, είναι κοντόφθαλμη λογική αυτή που θέλει την αλλαγή μόνο σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Θα μας αφήσουν χώρο οι ελίτ να το πετύχουμε;
Όταν μιλούσα για συσχετισμό δυνάμεων, αναφερόμουν στη δυνατότητα υπεράσπισης των δικαιωμάτων των υποτελών έναντι στα άλλα συμφέροντα. Στην Ευρώπη αυτή τη στιγμή βιώνουμε την πάλη των τάξεων με πολύ σαφή τρόπο. Είναι πολύ απλό: οι κυρίαρχες τάξεις έχουν αποφασίσει να ρίξουν το βιοτικό επίπεδο των ευρωπαϊκών πληθυσμών, είναι πεπεισμένοι πως μπορούν να το κάνουν, γι' αυτό εμείς πρέπει να αλλάξουμε τους συσχετισμούς δυνάμεων και να αποκτήσουμε και την ηγεμονία ώστε να τους ανατρέψουμε. Δεν θα ξεφορτωθούμε αυτές τις πολιτικές αν λειτουργήσουμε στιγμιαία, πρέπει να δημιουργήσουμε τις συνθήκες για υπερισχύσουν οι εναλλακτικές πολιτικές. Πρέπει να τονίσουμε πως δεν πρόκειται μόνο για τον πληθυσμό του Νότου. Ίσως να νομίζουν στη χώρα μου, την Αυστρία, πως αφορά μόνο την Ελλάδα ή την Ιταλία, για παράδειγμα, αλλά προσπαθώ να τους εξηγήσω πως ο Νότος είναι το πειραματόζωο για ένα πείραμα που θα εφαρμοστεί σε ολόκληρη την ήπειρο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει προτείνει τη διεξαγωγή διεθνούς συνδιάσκεψης για το χρέος, αντίστοιχη με αυτή του Λονδίνου του 1953 για το γερμανικό χρέος. Πιστεύετε πως είναι ένας καλός τρόπος να προβάλουμε τη ρητορική μας;
Σαφέστατα είναι καλή ιδέα και η ιστορική αναφορά είναι πολύ σωστή. Νομίζω πως πολλές απο τις ιστορικές αναλογίες και αναφορές είναι δικαιολογημένες. Για παράδειγμα, η ομοσπονδία των γερμανικών σωματείων προτείνει ένα νέο New Deal, καθώς οι κοντόφθαλμες ελίτ βύθισαν την Ευρώπη σε μια οικονομική και πολιτική κρίση. Κρίση από την οποία απειλούνται η Δημοκρατία και η πολιτική σταθερότητα. Ακόμη και στους κύκλους που παραδοσιακά σχετίζονται με τις κυρίαρχες τάξεις, υπάρχει ένας ολοένα αυξανόμενος φόβος πως τα πράγματα θα βγουν εκτός ελέγχου. Θα ήταν σημαντικό να προταθεί ένα πρόγραμμα το οποίο θα υπεραμύνεται και θα διασφαλίζει τη δημοκρατία στην Ευρώπη αντίστοιχο με αυτό που εφαρμόστηκε μετά τη μεγάλη κρίση του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Πηγή: avgi.gr
Το Alter Summit είναι μια Σύνοδος Κορυφής των λαών, με την Ελλάδα να επιλέγεται για συμβολικούς λόγους, ως η χώρα που μετατράπηκε σε εργαστήριο καταστροφικής λιτότητας, που όμως, σύμφωνα με τον Μπάιερ, "μπορεί ν' αποτελέσει εργαστήριο πολιτικής αντίστασης και ανατροπής". Βασικές αρχές του μανιφέστου, που θα διαμορφωθεί από τις πρωτοβουλίες, τα κινήματα, τις οργανώσεις και τα συνδικάτα που συμμετέχουν, θα είναι "η ακύρωση των Μνημονίων, ή άμεση διακοπή προγραμμάτων λιτότητας, η προστασία των ευαίσθητων κοινωνικών ομάδων, η εξάλειψη της φτώχειας και της ανασφάλειας και η προσπάθεια για μια δημοκρατική οικονομία, όπου οι τράπεζες θα λειτουργούν προς όφελος του πολίτη, θα βρίσκονται υπό δημόσιο έλεγχο και θα υπάρχει δίκαιο φορολογικό σύστημα".
Συνέντευξη
Μετά και τα τελευταία γεγονότα στην Κύπρο, ο ευρωσκεπτικισμός είναι πολύ συχνό φαινόμενο. Πολλές χώρες, με πρώτη την Ιταλία, σκέφτονται το ενδεχόμενο εξόδου από το ευρώ. Πώς το σχολιάζετε;
Πρώτον, ο ευρωσκεπτικισμός είναι απόλυτα δικαιολογημένος και αφορά της πολιτικές της Ε.Ε. Αν η Ε.Ε. δεν μπορεί να διασφαλίσει ένα καλό επίπεδο ζωής, την ύπαρξη θέσεων εργασίας, την προστασία του περιβάλλοντος κ.λπ., τότε ποια η χρησιμότητά της; Η άλλη πλευρά του νομίσματος είναι πως οι λόγοι για την κρίση δεν έχουν να κάνουν με την Ευρωζώνη, αλλά με τα άδικα φορολογικά συστήματα, με την απληστία των ελίτ που αναζητούν την αύξηση του κέρδους. Προσωπικά, δεν θεωρώ πως με έξοδο από το ευρώ ή την Ε.Ε. το πρόβλημα θα έπαυε να υφίσταται. Η αλλαγή πρέπει να γίνει εντός ευρώ και Ε.Ε. για ολόκληρο τον ευρωπαϊκό πληθυσμό.
Παρατηρούμε πως τα συνδικάτα των εργαζομένων υιοθετούν "εθνική" ρητορική αντί για ταξική. Αυτό παρατηρείται κυρίως με τα γερμανικά συνδικάτα. Ποια η γνώμη σας;
Eίναι προφανές πως θα έπρεπε η ανάλυση και η ρητορική τους να είναι ταξική, είναι πια απόλυτα προφανές πως οι φτωχοί πληρώνουν για τους πλούσιους. Υιοθετείται μια λανθασμένη εθνικιστική λογική, που καταλήγει με τους Γερμανούς εργαζόμενους να πληρώνουν τελικά τους Γερμανούς μεγιστάνες. Αυτό που πρέπει να δούμε είναι πως υπάρχει και άλλη Γερμανία και άλλα συνδικάτα, όπως η "Δημόσια Έκκληση", που ξεκίνησε από ανθρώπους της Νetwork Union, από ανθρώπους που υποστηρίζουν την επανίδρυση της Ε.Ε. απ' την αρχή, με δίκαιους φόρους με εισοδηματικά κριτήρια, φορολογώντας τον πλούτο, με δίκαιους μισθούς, με την ανάπτυξη να βασίζεται στην εσωτερική ζήτηση κ.ο.κ. Υπάρχουν λοιπόν δύο Γερμανίες και πρέπει να ενδυναμώσουν αυτή τη Γερμανία, που στρέφεται εναντίον της κυβέρνησης Μέρκελ και της καταστροφικής λιτότητας που επιβάλλει.
Πιστεύετε πως η Ευρωπαϊκή Αριστερά είναι σε θέση να δημιουργήσει ένα πλήρες και ολοκληρωμένο αντιπαράδειγμα ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης; Είναι έτοιμη για κάτι τέτοιο η Ευρωπαϊκή Αριστερά;
Πιστεύω πως και μπορεί και πρέπει να το κάνει. Το περίεργο με την παρούσα κατάσταση είναι πως υπάρχει πληθώρα ιδεών, από την αναδιανομή του εισοδήματος και του πλούτου, τα οικολογικά και περιβαλλοντικά προγράμματα, την ενδυνάμωση των δημοσίων υπηρεσιών, μέχρι την κατάργηση των Μνημονίων. Το πραγματικό πρόβλημα όμως έγκειται στον συσχετισμό των δυνάμεων. Θα έλεγα πως μια νέα πτυχή στις συζητήσεις του κινήματος είναι πως σήμερα αντιλαμβάνεται περισσότερο παρά ποτέ, πως πρόκειται για μια μάχη, που για να την δώσεις πρέπει να έχεις την αντίστοιχη πολιτική δύναμη και τους εκπροσώπους στην κεντρική πολιτική σκηνή. Η ευρωπαϊκή Αριστερά αναπτύσσει βήμα-βήμα τη δυνατότητα να συνδιαλέγεται με τα σωματεία, τα κινήματα και την ίδια ώρα να αναπτύσει μια πολιτική στρατηγική. Ποτέ δεν ξέρεις πώς θα καταλήξει μια μάχη, αλλά πλέον μπορείς να πεις πως υπάρχει ο κόσμος που αντιλαμβάνεται πλήρως την αναγκαιότητα οικοδόμησης μιας άλλης Ευρώπης, την αναγκαιότητα να ξεφορτωθούμε τις ελίτ, να αλλάξουμε την ευρωπαϊκή νομοθεσία και τις Συνθήκες, να αλλάξουμε όλο το σκηνικό και τον συσχετισμό δυνάμεων. Όμως, δεν είναι μόνο η Ε.Ε, πρέπει να αλλάξουμε τους συσχετισμούς και στα κράτη-μέλη, πρέπει να έχουμε μια πολυεπίπεδη προσέγγιση, είναι κοντόφθαλμη λογική αυτή που θέλει την αλλαγή μόνο σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Θα μας αφήσουν χώρο οι ελίτ να το πετύχουμε;
Όταν μιλούσα για συσχετισμό δυνάμεων, αναφερόμουν στη δυνατότητα υπεράσπισης των δικαιωμάτων των υποτελών έναντι στα άλλα συμφέροντα. Στην Ευρώπη αυτή τη στιγμή βιώνουμε την πάλη των τάξεων με πολύ σαφή τρόπο. Είναι πολύ απλό: οι κυρίαρχες τάξεις έχουν αποφασίσει να ρίξουν το βιοτικό επίπεδο των ευρωπαϊκών πληθυσμών, είναι πεπεισμένοι πως μπορούν να το κάνουν, γι' αυτό εμείς πρέπει να αλλάξουμε τους συσχετισμούς δυνάμεων και να αποκτήσουμε και την ηγεμονία ώστε να τους ανατρέψουμε. Δεν θα ξεφορτωθούμε αυτές τις πολιτικές αν λειτουργήσουμε στιγμιαία, πρέπει να δημιουργήσουμε τις συνθήκες για υπερισχύσουν οι εναλλακτικές πολιτικές. Πρέπει να τονίσουμε πως δεν πρόκειται μόνο για τον πληθυσμό του Νότου. Ίσως να νομίζουν στη χώρα μου, την Αυστρία, πως αφορά μόνο την Ελλάδα ή την Ιταλία, για παράδειγμα, αλλά προσπαθώ να τους εξηγήσω πως ο Νότος είναι το πειραματόζωο για ένα πείραμα που θα εφαρμοστεί σε ολόκληρη την ήπειρο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει προτείνει τη διεξαγωγή διεθνούς συνδιάσκεψης για το χρέος, αντίστοιχη με αυτή του Λονδίνου του 1953 για το γερμανικό χρέος. Πιστεύετε πως είναι ένας καλός τρόπος να προβάλουμε τη ρητορική μας;
Σαφέστατα είναι καλή ιδέα και η ιστορική αναφορά είναι πολύ σωστή. Νομίζω πως πολλές απο τις ιστορικές αναλογίες και αναφορές είναι δικαιολογημένες. Για παράδειγμα, η ομοσπονδία των γερμανικών σωματείων προτείνει ένα νέο New Deal, καθώς οι κοντόφθαλμες ελίτ βύθισαν την Ευρώπη σε μια οικονομική και πολιτική κρίση. Κρίση από την οποία απειλούνται η Δημοκρατία και η πολιτική σταθερότητα. Ακόμη και στους κύκλους που παραδοσιακά σχετίζονται με τις κυρίαρχες τάξεις, υπάρχει ένας ολοένα αυξανόμενος φόβος πως τα πράγματα θα βγουν εκτός ελέγχου. Θα ήταν σημαντικό να προταθεί ένα πρόγραμμα το οποίο θα υπεραμύνεται και θα διασφαλίζει τη δημοκρατία στην Ευρώπη αντίστοιχο με αυτό που εφαρμόστηκε μετά τη μεγάλη κρίση του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Πηγή: avgi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου