Παρασκευή 1 Μαρτίου 2013

MEAN-ASSHOLE ΕΙΣΑΙ…

Του Βασίλη Μακρίδη*


Mean-asshole-είσαι Ελληναρά μου... Τι κι αν δίπλα σου πεθαίνουν συμπολίτες σου από αναθυμιάσεις, όπως πέθαιναν την εποχή του Ντίκενς στο Λονδίνο;;; Mean-asshole-είσαι... Μακριά απ' τον κώλο σου, κι ας είναι στα δυο μέτρα από εκεί που βρίσκεσαι... Mean-asshole-είσαι... Τι κι αν οι άνεργοι σε λίγο θα είναι περισσότεροι από αυτούς που δουλεύουν;;; Τι κι αν οι κυβερνώντες μας έχουν διαλύσει το κράτος, αλλά και κάθε έννοια νομιμότητας;; Mean-asshole-είσαι... Ως γνωστόν, άλλωστε, οι φταίχτες είναι πάντα άλλοι: οι μετανάστες, οι Εβραίοι, οι πούστηδες (γιατί για σένα "γκέι" δεν υπάρχουν), οι αριστεροί, οι αναρχικοί, οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι ιδιωτικοί υπάλληλοι, οι συνδικαλιστές (ΟΛΟΙ, όχι μόνο οι εργατοπατέρες!), αυτοί που μας ψεκάζουν, η Λέσχη Μπίλντενμπεργκ, η κατσίκα του γείτονα… Εν ολίγοις, ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ άλλο, ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΣΕΝΑ!!!
Σου μείωσαν το μισθό, ε;;; Μετά τα πρώτα «γαμόσταυρα» (γιατί, όσο νάναι, δεν είσαι και τελείως αναίσθητος, ειδικά όταν θίγεται η τσέπη σου), ξαφνικά το ξανασκέφτεσαι καλύτερα και με το χαρακτηριστικό σου σήκωμα των ώμων ψελλίζεις κάτι σαν: «Ε, τι να κάνουμε, μωρέ;;;». Πας να πεις και κάτι για την «πατρίδα» που «πρέπει να σωθεί» και για το «σπάταλο κράτος», αλλά το ξανασκέφτεσαι, γιατί οι φάτσες γύρω σου δεν σε εμπνέουν… Τον κολλητό σου τον απέλυσαν από τη δουλειά του;;; Ε, ας μη μιλούσε τόσο για απεργίες και άλλα τέτοια επαναστατικά… Αφού, ως γνωστόν, «οι απεργίες είναι αναποτελεσματικές», άσε που δημιουργούν και ένα σωρό προβλήματα στους τίμιους νοικοκυραίους «γιωταχήδες», που θέλουν να πάνε στη δουλειά τους, την ημέρα της απεργίας… Γιατί, ως γνωστόν, «το δικαίωμα στην εργασία είναι ιερό κι άμα γουστάρω εγώ να δουλέψω δεν μπορεί κανείς να μ’ εμποδίσει»… Έτσι δε λες;;; Βέβαια, δηλώνεις ότι θα συμμετείχες ευχαρίστως σε μια γενική απεργία διαρκείας, αυτή που «θα ρίξει το γαμημένο το σύστημα», ασχέτως εάν δεν έχεις συμμετάσχει μέχρι σήμερα ΟΥΤΕ ΣΕ ΜΙΑ 24ωρη ή 48ωρη… Και φυσικά, εάν μια απεργιακή κινητοποίηση καταλήξει με επιτυχία (ό,τι και αν σημαίνει αυτό σήμερα), εσύ ευχαρίστως θα καρπωθείς το μέρος της επιτυχίας που θεωρείς ότι σου αναλογεί.
Για να λέμε, βέβαια, όλη την αλήθεια, με την πολιτική δεν πολυασχολιόσουν ποτέ… Βασικά ΠΑΣΟΚ ψήφιζες παλιά, αυτό που οι αλαλάζοντες μυστακοφόροι «πρασινοφρουροί» της δεκαετίας του ’80 τραγουδούσαν στο Σύνταγμα κραδαίνοντας τα πλαστικά σημαιάκια «με τον Αντρέα και με το ΠΑΣΟΚ – καλημέρα ήλιε, καλημέρα». Μετά το γύρισες για λίγο, αφού με το σκάνδαλο Κοσκωτά και με τα «πάμπερς» του Μένιου ήταν λίγο δύσκολο να νικήσει το «κίνημα»… Και ψήφισες τον «Εφιάλτη», «για να φέρει την κάθαρση»… Τελικά αυτό που έφερε ήταν μια παπαριά καμαρωτή, γι’ αυτό κι εσύ αποφάσισες να γυρίσεις στα «πάτρια εδάφη»… Και πάλι ΠΑΣΟΚ, έστω και κάπως ξενέρωτος, πλέον, αφού ο «χαρισματικός ηγέτης» είχε προβλήματα υγείας, ενώ η νέα του συμβία τύρβαζε περί τον Φουκουγιάμα, τον Χάλακ και τις χαρτορίχτρες…
Μόλις έφυγε από τον μάταιο τούτο κόσμο ο «ηγέτης», ήρθε στα πράγματα ο «κύριος καθηγητής», αυτός με τον ελαιώνα της Καλαμάτας στο πρόσωπο… Μπορεί να μην κατάφερνε να προφέρει τρεις συνεχόμενες λέξεις σε σωστά Ελληνικά, αφού πάθαινε και κάτι ξαφνικά «ευτευτέστεστε» κάθε φορά που ανέβαινε στο βήμα, όμως εσένα σε κέρδισε το όραμά του για μια «ισχυρή Ελλάδα», κι εσύ, που είσαι και «πατριώτης», δεν μπορούσες να μη συγκινηθείς. Βέβαια, αν δεν υπήρχε κι εκείνο το «ευχαριστώ τις ΗΠΑ» από την πρώτη κιόλας μέρα, ίσως να ‘ταν λίγο καλύτερα, αλλά αυτά είναι λεπτομέρειες, μπροστά στο «μεγάλο όραμα». Φυσικά, κι εσύ δεν έμεινες παραπονεμένος: κάτι εργολαβίες στα Ολυμπιακά έργα κατάφερες να τις «τσιμπήσεις»· ας είναι καλά εκείνος ο κουμπάρος σου που ήταν προϊστάμενος στο αρμόδιο Υπουργείο και μίλησε στους «επάνω» για σένα… Αργότερα ανακάλυψες ότι τα λεφτά σου θα τα έπαιρνες «του Αγίου Π0¥τ$0¥ ανήμερα», αφού τα αποθεματικά του κρατικού κορβανά άρχισαν να εξαντλούνται και δεν περίσσευαν λεφτά για σένα… Άσε που πίστεψες και τα λόγια του «κυρίου καθηγητή» για το Χρηματιστήριο και πήγες κι έπαιξες σε μετοχές όλα σου τα μετρητά και το εξοχικό σου στο χωριό και, φυσικά, τα έχασες όλα… Εκεί ήταν που άρχισες να τους σιχαίνεσαι… ΟΛΟΥΣ, όπως άρχισες να λες… «Όλοι είναι ίδιοι», ήταν η μόνιμη, πλέον, ατάκα σου… Βέβαια, οι δικοί σου «όλοι» ήταν ΠΟΛΥ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΙ, αφού μόνο αυτούς είχες γνωρίσει στην εξουσία, αλλά για να μοιραστείς και με τους άλλους τις συνέπειες από τις μαλακίες που έκανες όλα τα προηγούμενα χρόνια, είπες να τους βάλεις όλους μέσα στο «κάδρο»… Τους άλλους δεν τους ξαναψήφισες, αφού θυμόσουν καλά τα τριάμιση χρόνια του «Εφιάλτη» και δε γούσταρες πάλι «μία από τα ίδια».  Μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα πήγες τέσσερεις φορές στις κάλπες και έριξες κάτι άσχετα… Μουτζουρωμένο ψηφοδέλτιο, σκισμένο, μια φορά ψήφισες και Λεβέντη στο «ξεκάρφωμα»… Κάποτε ήθελες μέχρι και μορταδέλα να βάλεις μέσα, αλλά κώλωσες τελευταία στιγμή.
Τελικά έγινες μέρος της αποχής… Μέχρι που η κρίση σού χτύπησε την πόρτα… Ο υπερυπουργός με το αλογίσιο επίθετο σε διαβεβαίωνε πως «η Ελλάδα έχει τεράστιες αντοχές και η κρίση δεν θα την αγγίξει»… Η συνέχεια, φυσικά, γνωστή: η κρίση όχι μόνο «άγγιξε» την Ελλάδα, αλλα την «παρεκούμπισε» κιόλας… Άρχισαν να σου φταίνε οι πάντες και τα πάντα… Κάποια στιγμή αναζήτησες τη λύση στα αδιέξοδά σου στα βιβλία του Άδωνι και του Λιακόπουλου, ανακάλυψες τους Ελ και τους Ελωχίμ… Καλά ακούγονταν όλα αυτά, αλλά και πάλι «κάτι τους έλειπε»… Μέχρι που ανακάλυψες κάτι «παιδιά» με τεράστια, επί το πλείστον, σωματική διάπλαση, με ξυρισμένα κεφάλια και με μαύρα μπλουζάκια που έγραφαν κάτι ακατάληπτα στο στέρνο που έμοιαζαν με Αρχαία Ελληνικά και είχαν και σήμα στο πέτο έναν αρχαιοελληνικό μαίανδρο. Αυτά τα «παιδιά» τα συναντούσες παλιότερα σε κάτι «κωλάδικα» στο Μενίδι να κάνουν «πόρτα» και διάφορες παρόμοιες δουλειές… Τώρα όμως τα «παιδιά» αυτά ήταν αποφασισμένα να δουλέψουν «για το καλό της Πατρίδας» και το έδειχναν και έμπρακτα: πότε ξυλοκοπώντας μέχρι θανάτου κάποιον «λαθρομετανάστη» (που αποδεικνυόταν, εκ των υστέρων, ότι ήταν νόμιμος και έμενε στην Ελλάδα καμιά δεκαπενταριά-εικοσαριά χρόνια), πότε κάνοντας επίδειξη δύναμης σε γειτονιές με σημαίες και με στυλιάρια, Και κυρίως, επειδή «αγαπάνε την Πατρίδα». Βέβαια, κάποια στιγμή πήρε το μάτι σου κάτι δημοσιεύματα που έλεγαν ότι τα «παιδιά» γουστάρουν τον Αδόλφο, αυτόν ντε που είχε στείλει το στρατό του το ’40 και σκότωνε για 4 χρόνια Έλληνες που αγωνίζονταν για την απελευθέρωση της πατρίδας τους, αλλά… «όλοι κάνουμε λάθη σε αυτή τη ζωή». Σημασία έχει ότι τώρα είναι «Έλληνες εθνικιστές πατριώτες» και «αγαπάνε την Πατρίδα», όπως είπαμε και πριν. Βέβαια, δεν πολυγουστάρεις να συμμετέχεις σε «δρώμενα» και άλλα παρόμοια· άλλωστε εσύ μια ζωή ανέθετες στους άλλους τη λύση των προβλημάτων σου, τώρα θα το αλλάξεις;;; Αλλά την ψήφο σου τους την έριξες στις τελευταίες δύο εκλογικές αναμετρήσεις και θα την ξαναρίξεις, όποτε ξαναγίνουν εκλογές, με μεγαλύτερο πάθος, πλέον. Τώρα, μάλιστα, που το ξανασκέφτεσαι, έχεις έναν τρόπο να «συμμετέχεις» πιο ενεργά κι εσύ, να τα βοηθήσεις λιγάκι τα «παιδιά». Όχι, φυσικά, με δική σου άμεση συμμετοχή, αφού συνεχίζεις να mean-asshole-είσαι, αλλά να, έχεις ένα γιο 7 στα 8, στη Β’ Δημοτικού πάει… Και πήρε κάτι το αυτί σου για μία «Διάπλαση των Παίδων» που διοργανώνουν τα «παιδιά» κάπου εκεί στη Λούτσα. Και λες να το πας το παιδί, να το βάλεις να του εμφυσήσουν τα «πατριωτικά ιδεώδη»… Ξέρεις: πώς και γιατί να μισεί όσους δεν είναι σχεδόν πιστά αντίγραφά του και, κυρίως, όλους τους τρόπους για να εξουδετερώνει όσους μισεί… Να γίνει κι αυτός ένας «χρήσιμος πολίτης», ένας «Έλληνας πατριώτης»… Κι εσύ, μια που θα έχεις αναθέσει για άλλη μία φορά τη λύση των προβλημάτων σου σε άλλους, να συνεχίσεις να mean-asshole-είσαι…
«Καληνύχτα, μαλάκα!... Η ζωή έχει πλάκα», που είπε κάποτε μια ψυχή … Άλλωστε, αν κάτι αποτελεί στη μίζερη ζωή σου μιαν ΑΠΟΛΥΤΩΣ δική σου επιλογή είναι το να mean-asshole-είσαι… Καληνύχτα!!!...

*Ο Βασίλης Μακρίδης είναι δημοσιογράφος, απόφοιτος του Κρατικού Πανεπιστημίου του Ροστόβ-να-Ντονού (Ρωσία) και μεταφραστής.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου