ΣΥΖΗΤΗΣΗ μετά την ΠΕΡΙΟΔΕΙΑ στην Λ.ΑΜΕΡΙΚΗ!

Η «Εποχή» συζήτησε με δύο μέλη της αντιπροσωπείας του ΣΥΡΙΖΑ, τον Κώστα Αθανασίου και τον Αντρέα Καρίτζη, που συμμετείχαν στην επίσκεψη αντιπροσωπείας του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ στην Αργεντινή. Σχετική συζήτηση την Πέμπτη στον Πολυχώρο της Ανοιχτής Πόλης

Αργεντινή, Βραζιλία: Η ζωή στη μετά ΔΝΤ εποχή * Γί­νο­νται βή­μα­τα, αλ­λά υ­πάρ­χουν και ό­ρια ό­σο δεν ρι­ζο­σπα­στι­κο­ποιούν την πο­λι­τι­κή τους - Εποι­κο­δο­μη­τι­κή και γό­νι­μη η στά­ση των κοι­νω­νι­κών κι­νη­μά­τω­ν - Θερ­μή η υ­πο­δο­χή στην α­ντι­προ­σω­πεία του ΣΥ­ΡΙΖΑ

Ήταν ένα ταξίδι που συζητήθηκε πολύ, εντός και εκτός τειχών. Υπήρξαν ορισμένοι που σχολίασαν αρνητικά την επίσκεψη της αντιπροσωπείας του ΣΥΡΙΖΑ στη  Βραζιλία και την Αργεντινή, αλλά τα στελέχη που πήραν μέρος και είχαν την ευκαιρία να συζητήσουν με εκπροσώπους των κυβερνήσεων των δύο χωρών, αλλά και με αντιπολιτευόμενες πολιτικές δυνάμεις, κοινωνικά κινήματα, συνδικάτα κ.λπ., γύρισαν πριν λίγες ημέρες πολιτικά και κοινωνικά πλουσιότερα.

Από το ταξίδι της αντιπροσωπείας του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ στη Βραζιλία. Σχετική συζήτηση την Πέμπτη 10/1 στον πολυχώρο της Ανοιχτής Πόλης 

Η «Εποχή» συζήτησε με δύο μέλη της αντιπροσωπείας του ΣΥΡΙΖΑ, τον Κώστα Αθανασίου και τον Αντρέα Καρίτζη, σε μια προσπάθεια να μεταφερθεί με συνοπτικό τρόπο όλος αυτός οι πλούτος: για την προσπάθεια των δύο χωρών να απεγκλωβιστούν από την κυριαρχία των αγορών και του ΔΝΤ, για τη στάση των κοινωνικών κινημάτων και τη σχέση τους με τις κυβερνήσεις, για την κριτική που ασκείται από τα αριστερά, για την υποδοχή που είχε η ελληνική αντιπροσωπεία.

Τη συζήτηση συντόνισαν οι: Γιάννης Αλμπάνης, Πάνος Λάμπρου



Ο σκο­πός του τα­ξι­διού

Για­τί το συ­γκε­κρι­μέ­νο τα­ξί­δι;
Α.Κ: Θα πά­με και σε άλ­λες πε­ριο­χές του πλα­νή­τη. Ο σκο­πός του συ­γκε­κρι­μέ­νου τα­ξι­διού, αλ­λά και των άλ­λων που θα α­κο­λου­θή­σουν, ή­ταν η διε­θνο­ποίη­ση της υ­πό­θε­σης της Ελλά­δας και του ευ­ρω­παϊκού Νό­του. Να ε­ξη­γή­σου­με τι α­κρι­βώς συμ­βαί­νει σε μας, να α­κού­σου­με ε­μπει­ρίες άλ­λων χω­ρών και, βε­βαίως, να α­να­ζη­τή­σου­με συμ­μα­χίες και στη­ρίγ­μα­τα. Οι συ­γκε­κρι­μέ­νες χώ­ρες έ­χουν ι­διαί­τε­ρο εν­δια­φέ­ρον, κα­θώς δια­νύουν μια με­τα­νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρη πε­ρίο­δο. Έχουν α­πε­γκλω­βι­στεί α­πό την ε­πι­βο­λή του ΔΝΤ, των σκλη­ρών νό­μων της α­γο­ράς και ε­πι­χει­ρούν, με τα δι­κά τους προ­βλή­μα­τα και ό­ρια, να μπουν σε μια άλ­λη τρο­χαία.
Θα έ­λε­γα ό­τι η ε­πί­σκε­ψη σε Βρα­ζι­λία και Αργε­ντι­νή εί­χε έ­να συμ­βο­λι­σμό. Να δεί­ξου­με ό­τι στις ση­με­ρι­νές συν­θή­κες χρειά­ζε­ται μια πο­λυ­διά­στα­τη ε­ξω­τε­ρι­κή πο­λι­τι­κή και ό­χι μο­νο­με­ρής προ­σα­να­το­λι­σμός. Η ι­σορ­ρο­πία των δυ­νά­μεων, σε διε­θνές ε­πί­πε­δο, εί­ναι ε­ντε­λώς α­νοι­χτή.

Επαναφορά της πολιτικής

Πώς άντεξε η Αργεντινή την πρώτη περίοδο που είχε διακοπεί η χρηματοδότηση από το ΔΝΤ;

Α.Κ: Ήταν μια χώρα καταστραμμένη, οι φτωχοί είχαν εξαθλιωθεί και η μεσαία τάξη είχε καταρρεύσει. Αυτό που έγινε στην Αργεντινή, το μήνυμα που έστειλε στον υπόλοιπο κόσμο, ήταν ότι απέναντι στην πλήρη υποταγή μιας κοινωνίας στους κανόνες της αγοράς, στην κατάργηση της λαϊκής κυριαρχίας και της δημοκρατίας, υπάρχει και άλλος δρόμος. Κατάφεραν να απεγκλωβιστούν και να ανοίξουν μια νέα σελίδα. Άλλωστε, η δημοκρατία, η λαϊκή κυριαρχία, ο απεγκλωβισμός από τους νόμους της αγοράς, είναι και βασική προϋπόθεση για ένα διαφορετικό βιοτικό επίπεδο. Στις χώρες αυτές έγιναν βήματα, ούτως ώστε να έχει νόημα η συζήτηση, η πολιτική αντιπαράθεση, οι εκλογές…

Η σύγκρουση με τα μονοπώλια των ΜΜΕ

Η κυβέρνηση της Αργεντινής έχει περάσει νόμο, με τον οποίο επιχειρεί να βάλει κανόνες σε μια τρομακτική ασυδοσία των μεγάλων μέσων μαζικής ενημέρωσης. Πρόκειται για μεγάλους ομίλους, που διαθέτουν εργολαβικές εταιρείες, ΜΜΕ, που δεν πληρώνουν ποτέ στο κράτος, που θεωρούν ότι οι συχνότητες τους ανήκουν δικαιωματικά κ.λπ. Η σύγκρουση είναι μεγάλη και σε πολιτικό και σε νομικό επίπεδο.


Γό­νι­μη η στά­ση των κοι­νω­νι­κών κι­νη­μά­των

Ποια εί­ναι η κα­τά­στα­ση των κι­νη­μά­των στις χώ­ρες αυ­τές;

Κ.Α: Θα σας με­τα­φέ­ρω την ε­κτί­μη­ση του κι­νή­μα­τος των α­κτη­μό­νων στην Βρα­ζι­λία. Σύμ­φω­να με την ε­κτί­μη­σή τους, τα κι­νή­μα­τα τα τε­λευ­ταία χρό­νια  βρί­σκο­νται σε κα­τά­στα­ση ά­μπω­της. Στην Ελλά­δα ό­ταν α­κού­με τα νού­με­ρα των δια­δη­λώ­σεων, τα θεω­ρού­με τρο­μα­κτι­κά. Σε σύ­γκρι­ση, ό­μως, με πα­λαιό­τε­ρες ε­πο­χές, οι φί­λοι μας α­πό το κί­νη­μα των α­κτη­μό­νων έ­χουν δί­κιο. Υπάρ­χουν διά­φο­ρες ερ­μη­νείες που μπο­ρού­με να δώ­σου­με και έ­χουν να κά­νουν με την ι­στο­ρι­κή συ­γκυ­ρία και τις κοι­νω­νι­κές συν­θή­κες. Το πο­λι­τι­κό πα­νό­ρα­μα της Λα­τι­νι­κής Αμε­ρι­κής εί­ναι πε­ρί­πλο­κο. Το χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό της πε­ριό­δου εί­ναι ό­τι α­πό την πλευ­ρά τής α­ρι­στε­ράς και των κι­νη­μά­των, δεν έ­χου­με ού­τε πλή­ρη υ­πο­στή­ρι­ξη των κυ­βερ­νή­σεων, αλ­λά ού­τε πλή­ρη α­πόρ­ρι­ψη. Εί­ναι μια εν­διά­με­ση κα­τά­στα­ση. Πι­θα­νά να ι­σχύει, ό­πως αρ­κε­τοί υ­πο­στη­ρί­ζουν, ό­τι έ­χει κυ­ριαρ­χή­σει η λο­γι­κή της α­νά­θε­σης. Με την α­νά­δει­ξη των α­ρι­στε­ρών – προο­δευ­τι­κών κυ­βερ­νή­σεων υ­πάρ­χει α­να­μο­νή και στα­δια­κή υ­πο­χώ­ρη­ση των κι­νη­μα­τι­κών πρω­το­βου­λιών. Λι­γό­τε­ροι άν­θρω­ποι εί­ναι στο δρό­μο. Νο­μί­ζω ό­τι η πο­λι­τι­κή που α­κο­λου­θεί το κί­νη­μα των Ακτη­μό­νων στην Βρα­ζι­λία έ­χει πο­λύ εν­δια­φέ­ρον. Για πα­ρά­δειγ­μα, στην ε­κλο­γι­κή α­ντι­πα­ρά­θε­ση με­τα­ξύ του Κόμ­μα­τος των Εργα­ζο­μέ­νων, που εί­ναι στην κυ­βέρ­νη­ση, και της σκλη­ρής δε­ξιάς, εί­χε σα­φή θέ­ση υ­πέρ του πρώ­του, χω­ρίς ω­στό­σο, να μειώ­σει την κρι­τι­κή, τις διεκ­δι­κή­σεις και τους α­γώ­νες του. Θεω­ρεί, μά­λι­στα, ό­τι το να εί­ναι το κί­νη­μα στο δρό­μο α­νε­βά­ζει τον πή­χη και για την ί­δια την κυ­βέρ­νη­ση. Το γε­γο­νός ό­τι η σχέ­ση κι­νή­μα­τος – κυ­βέρ­νη­σης έ­χει τό­σες δυ­σκο­λίες και α­ντι­φά­σεις, θεω­ρώ ό­τι εί­ναι γό­νι­μο. Αυ­τό που μπο­ρεί ε­μάς να μας φαί­νε­ται πρό­βλη­μα, στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα εί­ναι μια γό­νι­μη κα­τά­στα­ση και ως ε­μπει­ρία και ως θεω­ρη­τι­κή α­νά­λυ­ση. Αυ­τή η εν­διά­με­ση στά­ση γεν­νά ι­δέες, α­ντι­λή­ψεις, πο­λι­τι­κές πρα­κτι­κές. Η πο­λι­τι­κή θέ­τει το τώ­ρα, και η στά­ση του κι­νή­μα­τος αυ­τό α­κρι­βώς θέ­τει.

Στην Αργε­ντι­νή;

Κ.Α: Συμ­βαί­νει και στην Αργε­ντι­νή, αν και υ­πάρ­χουν δυ­νά­μεις της α­ρι­στε­ράς που κι­νού­νται στη λο­γι­κή της πλή­ρους α­πόρ­ρι­ψης και άλ­λες που κι­νού­νται στη λο­γι­κή της πλή­ρους ταύ­τι­σης. Στην Αργε­ντι­νή έ­χουν υ­πάρ­ξει ση­μα­ντι­κοί δι­χα­σμοί ε­ντός του κι­νή­μα­τος.

Οι κυ­βερ­νή­σεις των δύο χω­ρών, έ­χουν α­πο­δεχ­θεί αι­τή­μα­τα, αλ­λά και πρα­κτι­κές των κοι­νω­νι­κών κι­νη­μά­τω­ν;             

    Κ.Α: Στην Αργε­ντι­νή υ­πήρ­χε σε με­γά­λη έ­κτα­ση ε­γκα­τά­λει­ψη ερ­γο­στα­σίων α­πό τους ερ­γο­δό­τες. Στην αρ­χή, α­κό­μη και μέ­σα στα α­να­κτη­μέ­να ερ­γο­στά­σια, α­να­πτύχ­θη­καν δύο λο­γι­κές. Σε άλ­λα ερ­γο­στά­σια οι ερ­γα­ζό­με­νοι διεκ­δί­κη­σαν να υ­πάρ­ξει θε­σμι­κή α­να­γνώ­ρι­ση και σε άλ­λα οι ερ­γα­ζό­με­νοι ε­πέ­λε­ξαν μια πιο ε­ξω­θε­σμι­κή πο­ρεία. Η κυ­βέρ­νη­ση ε­πι­χεί­ρη­σε να πά­ρει μέ­τρα πο­λι­τι­κής στή­ρι­ξης και πα­ρο­χής ε­πι­δο­μά­των και στη συ­νέ­χεια έ­φτια­ξε νό­μο, με τον ο­ποίο ε­νέ­τα­ξε έ­να με­γά­λο μέ­ρος α­πό τα α­να­κτη­μέ­να ερ­γο­στά­σια. Η ε­μπει­ρία που υ­πήρ­ξε α­πό τα α­να­κτη­μέ­να ερ­γο­στά­σια, δεν έ­χει α­πο­τι­μη­θεί πλή­ρως. Θέ­λει συ­ζή­τη­ση. Στη συ­νά­ντη­ση που κά­να­με με τα συν­δι­κά­τα στην Αργε­ντι­νή, υ­πήρ­χε κρι­τι­κή α­πό ο­ρι­σμέ­νους συν­δι­κα­λι­στές για τον τρό­πο που λει­τουρ­γούν τα α­να­κτη­μέ­να ερ­γο­στά­σια, κρι­τι­κή που βα­σι­ζό­ταν στο ό­τι το πιο δυ­να­μι­κό κομ­μά­τι των ερ­γα­ζο­μέ­νων δεν μπό­ρε­σε να ε­νταχ­θεί στην πα­ρα­γω­γι­κή δια­δι­κα­σία, για­τί εί­χε α­πο­λυ­θεί πριν φύ­γουν οι ερ­γο­δό­τες.

Για το Κί­νη­μα των Ακτη­μό­νων η ει­κό­να που έ­χου­με εί­ναι πιο πε­ρί­πλο­κη. Έχει α­σκή­σει κρι­τι­κή και στον Λού­λα και στη Ρου­σέ­φ, λέ­γο­ντας ό­τι η α­γρο­τι­κή με­ταρ­ρύθ­μι­ση έ­χει πα­γώ­σει και ό­τι οι ό­ποιες κι­νή­σεις έ­χουν γί­νει, α­πέ­χουν πο­λύ α­πό τα αι­τή­μα­τα των α­γρο­τών, αλ­λά και α­πό τις υ­πο­σχέ­σεις που εί­χαν δώ­σει. Ταυ­τό­χρο­να, ό­μως, έ­χει πε­τύ­χει και νί­κες. Το Κί­νη­μα των Ακτη­μό­νων, δεν κά­νει μό­νο κα­τα­λή­ψεις γης. Στή­νει ο­λό­κλη­ρες κοι­νό­τη­τες, δη­μιουρ­γεί σχο­λεία. Για πα­ρά­δειγ­μα, το εκ­παι­δευ­τι­κό σύ­στη­μα που ορ­γα­νώ­νε­ται με αυ­τό­νο­μο τρό­πο στις α­γρο­τι­κές κοι­νό­τη­τες, συν­δέε­ται πλέ­ον με έ­να συ­γκε­κρι­μέ­νο τρό­πο με το ε­πί­ση­μο εκ­παι­δευ­τι­κό σύ­στη­μα παι­δείας. Εί­ναι έ­νας τρό­πος σύν­δε­σης του θε­σμι­κού με το μη θε­σμι­κό, που στην προ­κει­μέ­νη πε­ρί­πτω­ση α­πο­τε­λεί νί­κη του κι­νή­μα­τος.


Η α­πει­λή της ύ­φε­σης, η α­νά­γκη συ­σπεί­ρω­σης  

Γί­νε­ται κρι­τι­κή, κυ­ρίως για τη Βρα­ζι­λία, ό­τι η κυ­βέρ­νη­ση δεν στη­ρίχ­θη­κε για τη βελ­τίω­ση του βιο­τι­κού ε­πι­πέ­δου στην α­να­δια­νο­μή του πλού­του, αλ­λά σε α­να­πτυ­ξια­κά μέ­τρα και ι­δίως στις ε­ξα­γω­γές. Θα ή­θε­λα να ρω­τή­σω, ε­πί­σης, αν οι χώ­ρες αυ­τές αι­σθά­νο­νται α­πει­λή α­πό τις υ­φε­σια­κές πο­λι­τι­κές που α­κο­λου­θού­νται στην Ευ­ρώ­πη.   

Α.Κ: Ισχύει. Οι χώ­ρες αυ­τές εί­χαν στη­ρί­ξει την πο­ρεία α­νά­καμ­ψης, στην α­νά­πτυ­ξη και τις ε­ξα­γω­γές. Η πο­ρεία αυ­τή, ό­πως εί­πα­με, έ­χει τις θε­τι­κές και τις αρ­νη­τι­κές πλευ­ρές. Εμείς σε πολ­λά ση­μεία δια­φω­νού­με. Εί­ναι σα­φές ό­τι αν δεν κά­νουν κά­ποιες κι­νή­σεις ρι­ζο­σπα­στι­κο­ποίη­σης, που εί­ναι και το αί­τη­μα των κι­νη­μά­των και της α­ρι­στε­ράς σε Βρα­ζι­λία και Αργε­ντι­νή, θα βρε­θούν, εν­δε­χο­μέ­νως, σε α­διέ­ξο­δα. Τα κι­νή­μα­τα ζη­τούν να προ­χω­ρή­σουν οι με­ταρ­ρυθ­μί­σεις στο χώ­ρο της γης, της υ­γείας, της παι­δείας, αλ­λά και στον έ­λεγ­χο της πα­ρα­γω­γι­κής δια­δι­κα­σίας. Σε συν­θή­κες πα­γκό­σμιας ύ­φε­σης και το δι­κό τους μο­ντέ­λο ε­ξαν­τλεί­ται. Νο­μί­ζω ό­τι αυ­τή την πραγ­μα­τι­κό­τη­τα την α­ντι­λαμ­βά­νο­νται. Εί­ναι ι­διαί­τε­ρα α­νή­συ­χοι για το 2013, κα­θώς, κυ­ρίως στην Βρα­ζι­λία, ό­λη η πο­λι­τι­κή στη­ρί­ζε­ται στην α­νά­πτυ­ξη. Στην Αργε­ντι­νή η ει­κό­να εί­ναι λί­γο δια­φο­ρε­τι­κή. Άλλα­ξε το κα­τα­στα­τι­κό της κε­ντρι­κής τρά­πε­ζας και ε­θνι­κο­ποίη­σε την ε­ται­ρεία πε­τρε­λαίου.     
Ως προς το ε­ρώ­τη­μα για την Ευ­ρώ­πη, υ­πάρ­χει ταύ­τι­ση στην ε­κτί­μη­ση. Να στα­μα­τή­σει η Ευ­ρώ­πη την πο­λι­τι­κή λι­τό­τη­τας, διό­τι θα βά­λει την πα­γκό­σμια οι­κο­νο­μία σε ύ­φε­ση.

Οι χώ­ρες αυ­τές προ­σπα­θούν να βρουν λύ­σεις μό­νες τους ή α­να­ζη­τούν ευ­ρύ­τε­ρες συμ­μα­χίες;
Α.Κ: Δύο πράγ­μα­τα εί­ναι κοι­νά για κι­νή­μα­τα, συ­μπο­λι­τευό­με­νες και α­ντι­πο­λι­τευό­με­νες δυ­νά­μεις. Το πρώ­το εί­ναι η πε­ποί­θη­σή τους ό­τι δεν πρέ­πει να ξα­να­γυ­ρί­σουν πο­τέ σε κα­θε­στώς η­γε­μο­νίας των α­γο­ρών. Άρα, η ό­ποια α­ντι­πα­ρά­θε­ση, που γί­νε­ται, το λαμ­βά­νει σο­βα­ρά υ­πό­ψη της. Ο δεύ­τε­ρος κοι­νός τό­πος εί­ναι η α­νά­γκη της πε­ρι­φε­ρεια­κής ο­λο­κλή­ρω­σης. Κα­τα­λα­βαί­νουν ό­τι χω­ρίς αυ­τή δεν μπο­ρούν εύ­κο­λα να πε­ρι­φρου­ρή­σουν τις κα­τα­κτή­σεις τους και να βά­λουν τα θε­μέ­λια για τα ε­πό­με­να βή­μα­τα. Σε ό­λους εί­ναι κα­τα­νο­η­τό ό­τι κα­μιά χώ­ρα, α­κό­μα και οι με­γά­λες, ό­πως η Βρα­ζι­λία, δεν μπο­ρούν α­πό μό­νη της να α­ντέ­ξει α­πέ­να­ντι στις Η­ΠΑ ή το πα­γκό­σμιο χρη­μα­το­πι­στω­τι­κό σύ­στη­μα. Συ­νε­πώς, υ­πάρ­χει η α­νά­γκη ευ­ρύ­τε­ρης συ­σπεί­ρω­σης. Το σχέ­διο της ε­νο­ποίη­σης της Νό­τιας Αμε­ρι­κής εί­ναι βα­σι­κό σχέ­διο ό­λων. Και των κι­νη­μά­των, και των α­ντι­πο­λι­τευό­με­νων και των κυ­βερ­νή­σεων.

Ποιες χώ­ρες α­φο­ρά η πρό­τα­ση;

Α.Κ: Βρα­ζι­λία, Αργε­ντι­νή, Βε­νε­ζουέ­λα, Βο­λι­βία, Ιση­με­ρι­νό, Ορο­γουάη. Υπάρ­χει σο­βα­ρός προ­βλη­μα­τι­σμός ποιο θα εί­ναι το μο­ντέ­λο της συ­νερ­γα­σίας των χω­ρών αυ­τών. Το σί­γου­ρο εί­ναι ό­τι δεν θα α­κο­λου­θή­σουν το δρό­μο της Ευ­ρω­παϊκής Ένω­σης. Τους εν­δια­φέ­ρει, ό­πως μας εί­παν, μια πε­ρι­φε­ρεια­κή έ­νω­ση, η ο­ποία δεν θα υ­πο­τάσ­σει τους λα­ούς στο χρη­μα­το­πι­στω­τι­κό κε­φά­λαιο. Στην ου­σία κά­νουν την ί­δια ε­κτί­μη­ση με ε­μάς: κα­νέ­νας λαός δεν θα σω­θεί αν ό­λοι γύ­ρω του κα­ταρ­ρεύ­σουν και υ­πο­ταχ­θούν. Οι διερ­γα­σίες έ­χουν προ­χω­ρή­σει. Υπάρ­χει κι­νη­τι­κό­τη­τα.

Η ΚΡΙ­ΤΙ­ΚΗ ΤΗΣ Α­ΡΙ­ΣΤΕ­ΡΑΣ

Πώς α­ντι­με­τω­πί­ζει η α­ρι­στε­ρά των χω­ρών αυ­τών την πο­λι­τι­κή που α­κο­λου­θεί­ται;

 Κ.Α: Ένα με­γά­λο κομ­μά­τι της α­ρι­στε­ράς στη Λα­τι­νι­κή Αμε­ρι­κή, εί­τε υ­πο­στη­ρί­ζει εί­τε ε­πι­κρί­νει τις συ­γκε­κρι­μέ­νες κυ­βερ­νή­σεις, προ­σπα­θεί να α­να­λύ­σει το μο­ντέ­λο που οι­κο­δο­μεί­ται στις χώ­ρες αυ­τές. Εί­ναι ση­μα­ντι­κό ό­τι α­νε­ξάρ­τη­τα α­πό τη στά­ση που κρα­τούν σε σχέ­ση με τις κυ­βερ­νή­σεις, συ­γκλί­νουν στην α­νά­λυ­ση του μο­ντέ­λου. Στην κυ­βέρ­νη­ση της Βρα­ζι­λίας βρί­σκε­ται έ­να κόμ­μα της α­ρι­στε­ράς. Υπάρ­χει, ό­μως και τμή­μα της α­ρι­στε­ράς που α­σκεί κρι­τι­κή στην κυ­βέρ­νη­ση, κα­θώς θεω­ρεί ό­τι α­πο­κλί­νει α­πό τις πά­γιες α­ρι­στε­ρές θέ­σεις. Μπο­ρεί να α­να­γνω­ρί­ζει ό­τι υ­πάρ­χουν πο­λι­τι­κές που δια­φο­ρο­ποιού­νται α­πό τα κλα­σι­κά, σκλη­ρά, νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρα μο­ντέ­λα, αλ­λά θεω­ρεί ό­τι α­πέ­χουν α­πό την προ­γραμ­μα­τι­κή πρό­τα­ση των δυ­νά­μεων της α­ρι­στε­ράς. Σε κά­θε πε­ρί­πτω­ση, πά­ντως, η θεω­ρη­τι­κή συ­ζή­τη­ση που γί­νε­ται αυ­τή την πε­ρίο­δο τό­σο στην Αργε­ντι­νή ό­σο και στη Βρα­ζι­λία, εί­ναι πο­λύ πιο προ­χω­ρη­μέ­νη α­πό την α­ντί­στοι­χη συ­ζή­τη­ση που γί­νε­ται στην Ευ­ρώ­πη. Αξί­ζει, λοι­πόν, να α­να­τρέ­ξου­με σε αυ­τές τις θεω­ρη­τι­κές α­να­λύ­σεις…

Να δού­με σε ποια ση­μεία δια­φο­ρο­ποιεί­ται το συ­γκε­κρι­μέ­νο μο­ντέ­λο α­πό αυ­τό του νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμού;

Κ.Α: Εί­ναι δύο δια­φο­ρε­τι­κές κυ­βερ­νή­σεις, δύο δια­φο­ρε­τι­κές ε­μπει­ρίες. Δια­φο­ρε­τι­κή πο­λι­τι­κή, σε μα­κροοι­κο­νο­μι­κό ε­πί­πε­δο, α­κο­λού­θη­σε η κυ­βέρ­νη­ση Λού­λα στη Βρα­ζι­λία, α­πό αυ­τή της Αργε­ντι­νής. Στη Βρα­ζι­λία έ­γι­νε μια με­γά­λη προ­σπά­θεια να α­ντι­με­τω­πι­στεί το φαι­νό­με­νο του κοι­νω­νι­κού α­πο­κλει­σμού, το φαι­νό­με­νο της φτώ­χειας, της ε­ξα­θλίω­σης.

Η ο­ποία, ό­μως, πα­ρα­μέ­νει…

Κ.Α: Ναι, πα­ρα­μέ­νει. Για­τί και η πο­λι­τι­κή που α­κο­λού­θη­σε η κυ­βέρ­νη­ση Λού­λα, ό­πως και αυ­τή της Αργε­ντι­νή, έ­χουν τα ό­ριά τους. Έγι­ναν βή­μα­τα, αλ­λά μέ­χρι έ­να ση­μείο. Γι΄ αυ­τό, άλ­λω­στε, δέ­χε­ται και κρι­τι­κή α­πό τμή­μα­τα της α­ρι­στε­ράς ό­τι τα προ­γράμ­μα­τα α­ντι­με­τώ­πι­σης της φτώ­χειας δεν εί­χαν ο­λι­κό, ρι­ζο­σπα­στι­κό χα­ρα­κτή­ρα.

Άρα, οι δύο χώ­ρες δεν μπο­ρεί να εί­ναι υ­πό­δειγ­μα για μας…

Κ.Α: Η α­ρι­στε­ρά δεν μπο­ρεί και δεν πρέ­πει να μπει στη λο­γι­κή του μο­ντέ­λου. Ακό­μα και αν σε μια χώ­ρα δού­με ό­τι συ­ντε­λεί­ται μια υ­πέ­ρο­χη κα­τά­στα­ση, θα ή­ταν λά­θος να την έ­χου­με ως υ­πό­δειγ­μα, ως μο­ντέ­λο. Η λο­γι­κή αυ­τή εί­ναι έ­ξω α­πό την ι­στο­ρία, έ­ξω α­πό την πραγ­μα­τι­κό­τη­τα των συν­θη­κών που ε­πι­κρα­τούν σε κά­θε χώ­ρα. Δεν μπο­ρείς να με­τα­φέ­ρεις μο­ντέ­λα, μπο­ρείς να πά­ρεις ε­μπει­ρίες. Άλλω­στε, ό­σες φο­ρές στο πα­ρελ­θόν α­κο­λου­θή­σα­με μο­ντέ­λα, ο­δή­γη­σαν σε τρα­γω­δίες. Ωστό­σο, τα εγ­χει­ρή­μα­τα των λε­γό­με­νων α­ρι­στε­ρών προο­δευ­τι­κών κυ­βερ­νή­σεων στις χώ­ρες της Λα­τι­νι­κής Αμε­ρι­κής, βο­η­θούν για να βγά­λου­με χρή­σι­μα συ­μπε­ρά­σμα­τα για την α­ρι­στε­ρά σε ό­λο τον κό­σμο και με τα θε­τι­κά τους και με τα αρ­νη­τι­κά τους. Και α­να­φέ­ρο­μαι σε ό­λο το φά­σμα: Αργε­ντι­νή, Βρα­ζι­λία, Εκουα­δό­ρ, Βε­νε­ζουέ­λα, Βο­λι­βία…      

Για πα­ρά­δειγ­μα, α­πό την πο­λι­τι­κή του Λού­λα ως προς τον κοι­νω­νι­κό α­πο­κλει­σμό μπο­ρού­με να βγά­λου­με θε­τι­κά συ­μπε­ρά­σμα­τα για την α­ντι­με­τώ­πι­ση που υ­πήρ­ξε, αλ­λά και αρ­νη­τι­κά, διό­τι φά­νη­καν τα ό­ρια μιας πο­λι­τι­κής που δεν προ­χώ­ρη­σε σε βά­θος. Για πα­ρά­δειγ­μα, η κρι­τι­κή που α­σκεί­ται για την Αμα­ζο­νία έ­χει βά­ση. Η κρι­τι­κή που α­σκεί­ται στην κυ­βέρ­νη­ση για υ­πο­τί­μη­ση του πε­ρι­βάλ­λο­ντος, προ­φα­νώς έ­χει βά­ση. Όπως έ­χει βά­ση η κρι­τι­κή που α­σκεί­ται α­πό δυ­νά­μεις που εί­ναι φι­λι­κές με την κυ­βέρ­νη­ση, ό­τι η α­νά­πτυ­ξη των με­γά­λων α­γρο­κτη­μά­των που εί­ναι προ­σα­να­το­λι­σμέ­να στις ε­ξα­γω­γές, πλήτ­τει την κοι­νω­νι­κή βά­ση των α­γρο­τών. Πολ­λοί α­πό τους α­γρό­τες ε­ξω­θού­νται να δώ­σουν τα χω­ρά­φια τους σε με­γά­λα ε­πι­χει­ρη­σια­κά α­γρο­τι­κά συ­γκρο­τή­μα­τα.

 Το ί­διο α­φο­ρά και την Αργε­ντι­νή. Ήταν μια χώ­ρα, που την πε­ρίο­δο της κρί­σης η α­νερ­γία εί­χε φτά­σει στο 23%. Σή­με­ρα εί­ναι στο 7%. Στη συ­νά­ντη­ση που εί­χα­με με τον υ­πουρ­γό Εργα­σίας, μας εί­πε ό­τι έ­να α­πό τα ζη­τή­μα­τα που εί­χαν να α­ντι­με­τω­πί­σουν ή­ταν το ζή­τη­μα της κουλ­τού­ρας. Η μα­κρο­χρό­νια α­νερ­γία, ο α­πο­κλει­σμός ευ­ρύ­τε­ρων κοι­νω­νι­κών στρω­μά­των, εί­χαν δη­μιουρ­γή­σει μια κουλ­τού­ρα που έ­πρε­πε να ξε­πε­ρα­στεί και να δη­μιουρ­γη­θεί μια κουλ­τού­ρα ερ­γα­σίας. Υπήρ­ξαν και ε­δώ βή­μα­τα, αλ­λά ε­ντός ο­ρίων.



Βλέ­πουν στον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ την ελ­πί­δα

Πώς υ­πο­δέ­χτη­καν την α­ντι­προ­σω­πεία του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ στις δύο χώ­ρες;

Α.Κ: Απο­τε­λού­με, για μια σει­ρά λό­γους, την ελ­πί­δα ό­λων των δυ­νά­μεων που συ­να­ντή­σα­με. Η υ­πο­δο­χή ή­ταν εν­θου­σιώ­δης, συ­γκι­νη­τι­κή θα έ­λε­γα. Όλοι βλέ­πουν, μέ­σω του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, την α­παρ­χή πο­λι­τι­κών α­να­τρο­πών στην Ευ­ρώ­πη. Λό­γω και της δι­κής τους ε­μπει­ρίας α­ντι­λαμ­βά­νο­νται ό­τι χρειά­ζε­ται μια τε­ρά­στια σύ­γκρου­ση για να υ­πάρ­ξει αυ­τή η α­να­τρο­πή.

Έχουν γνώ­ση τι γί­νε­ται στην Ελλά­δα;

Απο­λύ­τως. Και κα­τα­λα­βαί­νουν πο­λύ κα­λά ό­τι οι ε­ξε­λί­ξεις στην Ευ­ρώ­πη ε­πη­ρεά­ζει και τις δι­κές τους κοι­νω­νίες. Άρα και για τα δι­κά τους συμ­φέ­ρο­ντα α­σχο­λού­νται και ε­νη­με­ρώ­νο­νται συ­νε­χώς για τις ε­ξε­λί­ξεις στη χώ­ρα μας. Θεω­ρούν ό­τι ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ εί­ναι η μο­να­δι­κή πο­λι­τι­κή δύ­να­μη που έ­χει α­να­δειχ­θεί μέ­σα α­πό τις συ­γκρού­σεις των δύο τε­λευ­ταίων ε­τών και εί­ναι σε θέ­ση να δώ­σει διέ­ξο­δο. Ήταν ι­διαί­τε­ρα υ­πο­στη­ρι­κτι­κοί και ο Τύ­πος α­φιέ­ρω­σε πολ­λές σε­λί­δες για την ε­πί­σκε­ψή μας. Δώ­σα­με, κυ­ρίως ο Αλέ­ξης Τσί­πρας, αλ­λά και οι υ­πό­λοι­ποι της α­ντι­προ­σω­πείας, πολ­λές συ­νε­ντεύ­ξεις Τύ­που σε πε­ριο­δι­κά, ε­φη­με­ρί­δες, τη­λεό­ρα­ση. Υπήρ­ξε πο­λύ με­γά­λο εν­δια­φέ­ρον για την κα­τά­στα­ση στην Ελλά­δα.



ΤΟ ΧΡΟ­ΝΟ­ΛΟ­ΓΙΟ ΤΗΣ Ε­ΠΙ­ΣΚΕ­ΨΗΣ

Την α­ντι­προ­σω­πεία σε Βρα­ζι­λία και Αργε­ντι­νή α­πο­τε­λού­σαν ο Αλέ­ξης Τσί­πρας, Γιάν­νης Δρα­γα­σά­κης, Νί­κος Χου­ντής, Κώ­στας Αθα­να­σίου, Κώ­στας Ήσυ­χος και Ανδρέ­ας Κα­ρίτ­ζης.

Δευ­τέ­ρα 17/12
Συ­νά­ντη­ση με τον Rui Falco, Πρό­ε­δρο του  κυ­βερ­νώ­ντος PT (Κόμ­μα­τος των Εργα­ζο­μέ­νων).
•Γεύ­μα ερ­γα­σίας στο ο­ποίο συμ­με­τεί­χαν με­τα­ξύ άλ­λων οι: Valter Pomar, Μέ­λος της Εθνι­κής Γραμ­μα­τείας και συ­ντο­νι­στής της Γραμ­μα­τείας Διε­θνών Σχέ­σεων του  PT, Εκτε­λε­στι­κός Γραμ­μα­τέ­ας του Foro de Sao Paulo, Paulo Frateschi, Οργα­νω­τι­κός Γραμ­μα­τέ­ας του PT και ο Jorge Coelho: Γραμ­μα­τέ­ας Κι­νη­το­ποιή­σεων του PT.
•Συ­νά­ντη­ση με τον Joao Felicio, Γραμ­μα­τέα Διε­θνών Σχέ­σεων της CUT  (Ενο­ποιη­μέ­νο Κέ­ντρο Εργα­τών - α­ντί­στοι­χο της ΓΣΕΕ).
•Συ­νά­ντη­ση με την η­γε­σία του PSoL (Κόμ­μα Σο­σια­λι­σμού και Ελευ­θε­ρίας).
•Επί­σκε­ψη στο MST (Κί­νη­μα Ακτη­μό­νων).
•Συ­να­ντή­σεις με τα πο­λι­τι­κά κόμ­μα­τα PPL (Κόμ­μα Ελεύ­θε­ρης Πα­τρί­δας), PCdoB (Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα της Βρα­ζι­λίας) PSB (Βρα­ζι­λιά­νι­κο Σο­σια­λι­στι­κό Κόμ­μα).
Τρί­τη 18/12
•Συ­νά­ντη­ση με τον Luiz Dulci, Γε­νι­κό Γραμ­μα­τέα της Προ­ε­δρίας της Δη­μο­κρα­τίας α­πό το 2003 έως το 2010 και ση­με­ρι­νό συ­ντο­νι­στή του Ινστι­τού­του Λού­λα) στην έ­δρα του ιν­στι­τού­του.
Τε­τάρ­τη 19/12
•Συ­νά­ντη­ση της α­ντι­προ­σω­πείας με τον υ­πουρ­γό Άμυ­νας της Βρα­ζι­λίας Celso Amorin.
•Συ­νά­ντη­ση με τον υ­πουρ­γό Εξω­τε­ρι­κών της Βρα­ζι­λίας Antonio Patriota.
•Συ­νά­ντη­ση με τον ει­δι­κό σύμ­βου­λο της Προ­ε­δρίας για Διε­θνή Θέ­μα­τα Marco Aurelio Garcia και τον υ­πουρ­γό Προ­ε­δρίας Gilberto Carvallho.
•Το βρά­δυ της Τε­τάρ­της δό­θη­κε δεί­πνο στη Γε­ρου­σία της Αργε­ντι­νής με τη συμ­με­το­χή της η­γε­σίας των κοι­νο­βου­λευ­τι­κών ο­μά­δων της Βου­λής των Αντι­προ­σώ­πων και της Γε­ρου­σίας.
Πα­ρα­σκευή 21/12
•Συ­νά­ντη­ση με τον υ­πουρ­γό Εξω­τε­ρι­κών της Αργε­ντι­νής Hector Timerman. 
•Συ­νά­ντη­ση με τον υ­πουρ­γό Εργα­σίας, Απα­σχό­λη­σης και Κοι­νω­νι­κών Ασφα­λί­σεων Carlos Tomada.
•Συ­νά­ντη­ση με α­ντι­προ­σω­πεία της Unidos y Organizados (Ενω­μέ­νοι και Οργα­νω­μέ­νοι), το κυ­βερ­νη­τι­κό σχή­μα που συμ­με­τέ­χει μα­ζί με άλ­λες ορ­γα­νώ­σεις στον ε­κλο­γι­κό συ­να­σπι­σμό Frente para la Victoria (Μέ­τω­πο για τη Νί­κη) που υ­πο­στη­ρί­ζει την κυ­βέρ­νη­ση. Με­τα­ξύ των ορ­γα­νώ­σεων των Unidos y Organizados που συ­νά­ντη­σε η α­ντι­προ­σω­πεία, ή­ταν η La Campora, το Movimiento Evita (Κί­νη­μα Εβί­τα) - και Kolina.
Σάβ­βα­το 22/12
•Συ­νε­ντεύ­ξεις του Α. Τσί­πρα στις ε­φη­με­ρί­δες: Tiempo Argentino http://tiempo.infonews.com
και La Capital www.lacapital.com.ar
•Συ­νά­ντη­ση με την κί­νη­ση δια­νοου­μέ­νων Carta Abierta (Ανοι­χτή Επι­στο­λή) στην Εθνι­κή Βι­βλιο­θή­κη  www.cartaabierta.org.ar.
•Συ­νέ­ντευ­ξη του Α. Τσί­πρα στο πρό­γραμ­μα Visiοn 7 Internacional του Pedro Brieger για τη Δη­μό­σια Τη­λεό­ρα­ση της Αργε­ντι­νής.
•Συ­νέ­ντευ­ξη του Α. Τσί­πρα στο Εθνι­κό Πρα­κτο­ρείο Ει­δή­σεων Telam.
•Η α­ντι­προ­σω­πεία συ­να­ντή­θη­κε με ο­μο­γε­νείς της Αργε­ντι­νής.
 Τε­τάρ­τη 26/12
•Συ­νά­ντη­ση με τον υ­πουρ­γό Alberto Sileoni.
•Συ­νά­ντη­ση με την CTA (Ένω­ση Εργα­τών Αργε­ντι­νής).
•Συ­νά­ντη­ση με την Αντι­προ­ε­δρία της Δη­μο­κρα­τίας και Προ­ε­δρία του Εθνι­κού Κο­γκρέ­σου της Αργε­ντι­νής.
•Συ­νά­ντη­ση με την Asociación del Futbol Argentino (Πο­δο­σφαι­ρι­κή Ένω­ση της Αργε­ντι­νής) και τον υ­πεύ­θυ­νο για τις Εθνι­κές Ομά­δες Gabriel Lerche. 
Πέ­μπτη 27/12   
•Συ­νά­ντη­ση με την Asociación Abuelas/ Madres de Plaza de Mayo (Για­γιά­δες /Μη­τέ­ρες  της Πλα­τείας του Μάη).

•Συ­νά­ντη­ση με την υ­πουρ­γό Κοι­νω­νι­κής Ανά­πτυ­ξης Alicia Kirchner.  

LEFT.GR