Της Π. Κρημνιώτη
Σάββατο πρωί, στη χαράδρα, όπως τη λένε οι ντόπιοι, στο Χαϊδάρι, λίγο πιο κάτω από τη Μονή. Καμία ταμπέλα, καμία σήμανση, τίποτε που να προϊδεάζει για τον τόπο που γράφτηκε ένα από τα πιο σκληρά μέρη της σύγχρονης ιστορίας του τόπου.
Έτσι, σαν να θέλουμε να ξεχνάμε, σαν να μισούμε την ιστορία μας... Και να θέλεις δεν μπορείς να βρεις το μνημείο που έχει στηθεί στον τόπο εκτέλεσης του Νίκου Πλουμπίδη. Χαμένο μέσα στο δάσος, περιτριγυρισμένο από πεύκα και την ασχήμια του βιομηχανικού τοπίου που το περικλείει, μένει αφρόντιστο από εκείνους που είχαν την ευθύνη. Σε εκείνον τον χωματόδρομο είχε περπατήσει τα χαράματα της 14ης Αυγούστου ο Πλουμπίδης. Φορώντας χειροπέδες και μαύρο κοστούμι οδηγήθηκε στο απόσπασμα.
Φορτισμένο συγκινησιακά το τοπίο το Σάββατο το πρωί για όσους ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του τμήματος Πολιτισμού του ΣΥΝ, στην εκδήλωση μνήμης για τον Νίκο Πλουμπίδη. Ανάμεσά τους ο γιος του Δημήτρης με τη σύζυγό του Νατάσα. Το ίδιο το μνημείο πηγή φόρτισης επίσης. Συναρμολογημένα μέρη της ταφόπλακας. Γιατί τον Νίκο Πλουμπίδη δεν τον άφησαν σε ησυχία ούτε μετά θάνατον... Δύο φορές ετάφη. Την αφηγήθηκε όλη την ιστορία το Σάββατο ο ερευνητής Κώστας Φωτεινάκης. Τη μία πρόχειρα, τη δεύτερη κανονικά στο κοιμητήρι του Αγ. Γεωργίου στο Χαϊδάρι. Σούσουρο μεγάλο τότε στην τοπική κοινωνία. Όλο το νεκροταφείο με σταυρούς κι ένας τάφος μονάχα χωρίς. Μόνο μια πλάκα με τη μορφή ενός λιονταριού. Το λιοντάρι το είχε ζωγραφίσει η Ιουλία, η γυναίκα του, σε μια κάρτα και του την έστειλε στη φυλακή. Φυλακισμένη ήταν κι εκείνη. Στη γιορτή της εκείνος, μην έχοντας άλλο τρόπο, έγραψε πίσω από την κάρτα της μερικά τρυφερά λόγια και την έστειλε αντί άλλου δώρου. "Όταν βλέπεις τον γιο μας να τον φιλάς και από μένα και να του πεις ότι και ο πατέρας του τον αγαπά πολύ. Όσο για μένα ζω κατά μόνας, ως Ιώβ, παρ' όλο που δεν ελπίζω το ίδιο τέλος...". Αυτό το λιοντάρι σμίλεψε ο Κλουβάτος στην ταφόπλακα που έμεινε στη θέση της μέχρι το '68, όταν καταστράφηκε με εντολή της χούντας. Η οικογένεια φύλαξε τα σπασμένα κομμάτια και στις 23 Ιουλίου του 1996 τοποθετήθηκε στον τόπο της εκτέλεσής του. Όμως η ιστορία έχει συνέχεια... Το 1999 το μνημείο βεβηλώνεται από τη Χρυσή Αυγή. "Σκατά στον προδότη"... Τα μαύρα γράμματα καλύπτουν όλη την πλάκα. Καθαρίστηκε αμέσως από τα βέβηλα αποτυπώματα των νεοναζιστών. Όμως ακόμα φέρει τα ίχνη εκείνης της βεβήλωσης.
Κι όμως είναι κάποιος, άγνωστο ποιος, που κάθε χρόνο την ημέρα της εκτέλεσης πηγαίνει εκεί και αφήνει ένα μπουκέτο αγριολούλουδα. "Τα βρίσκω κάθε χρόνο εκεί" έλεγε ο ερευνητής Κώστας Φωτεινάκης, που αφηγήθηκε την ιστορία του μνημείου. Και αργότερα, στον χώρο της εκδήλωσης έδειξε μέσα από μια σειρά σλάιτς μερικά από τα σημαντικότερα σημεία της διαδρομής του Πλουμπίδη. Τη φωτογραφία που του είχε τραβήξει ο Σπύρος Μελετζής, την επιστολή με την υπογραφή και το δαχτυλικό του αποτύπωμα που αναγνωρίζει ότι χειρίστηκε την υπόθεση Μπελογιάννη, κι εκείνη τη φωτογραφία από τη δίκη, με το άσπρο κοστούμι, και την τελευταία επιστολή του με την οποία αποχαιρέτησε την οικογένειά του, και ακόμα μία, όταν πια έχει πέσει νεκρός από τις σφαίρες του αποσπάσματος. Η ληξιαρχική πράξη θανάτου που εκδόθηκε το 1972, το μονόστηλο δημοσίευμα της “Αυγής” που ενημερώνει για την εκτέλεση το 1954..., η αμηχανία της Αριστεράς. Και το μονόστηλο των “Νέων”. Και άλλες σκληρές φωτογραφίες διαδέχονταν η μία την άλλη.
Στο παράδειγμα του Πλουμπίδη πρέπει να στεκόμαστε, έλεγε η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Χαρά Καφαντάρη "γιατί ήταν εκείνος που έβαλε το εμείς πάνω από το εγώ. Πολύ σημαντικό αυτό στις μέρες μας. Με βάση αυτή την αρχή οφείλουμε να αγωνιζόμαστε ώστε να κάνουμε τη μεγάλη ανατροπή". Αλλά και ο Σωτήρης Σιώκος, υπεύθυνος του τμήματος Πολιτισμού του ΣΥΡΙΖΑ στις "τραγικά επίκαιρες παρακαταθήκες του Πλουμπίδη" αναφέρθηκε, ενώ ο ιστορικός Μιχάλης Λιμπεράτος, αφού υπογράμμισε τις σημαντικότερες στιγμές της πολιτικής δράσης του Πλουμπίδη, κατέληξε ότι "το μήνυμα Πλουμπίδη είναι σημαντικό όταν σήμερα συζητάμε για την ανασυγκρότηση για τη σωτηρία της Ελλάδας και είναι αναγκαίο να ανασυγκρωτηθεί το μέτωπο προκειμένου η Αριστερά να θέσει τα πράγματα σε μια διαφορετική βάση". Τέλος, ο εκπαιδευτικός Σταύρος Καλλώνης μίλησε για την εκπαιδευτική και συνδικαλιστική δράση του Νίκου Πλουμπίδη.
Μεταξύ άλλων, στην εκδήλωση παραβρέθηκαν ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ Απόστολος Αλεξόπουλος, ο Δημήτρης Βίτσας, γραμματέας της ΚΠΕ του Συνασπισμού, ο Προκόπης Παπαστράτης, ο Ηλίας Νικολακόπουλος, ο Αλέκος Ζάνας, ο Κώστας Ασπρογέρακας εκ μέρους των "Πολιτών σε δράση Χαϊδαρίου", η Κατερίνα Κνίτου κ.ά.
Ο ηθοποιός Φώτης Αρμένης διάβασε την τελευταία επιστολή του Νίκου Πλουμπίδη προς την οικγένειά του, λίγο πρίν οδηγηθεί στο εκτελεστικό απόσπασμα. Τη δική του σημασία είχε και το μικρό απόσπασμα από το βιβλίο του Βασίλη Ραφαηλίδη "Ιστορία κωμικοτραγική του νεοελληνικού κράτους", που διάβασε ο Κώστας Φωτεινάκης. "Σας βεβαιώ ότι το μαρτύριο του Πλουμπίδη ουδόλως υπολοίπους του Οιδίποδα. Θα βρεθεί άραγε ένας Σοφοκλής να το γράψει...".
Πηγή: Αυγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου