ΔΟΛ:δραχμή, εθνική υπερηφάνεια και θάνατος στην τρόικα.

Προσφέρει άφθονο γέλιο η πατριωτική-αντιιμπεριαλιστικη στροφή του ΔΟΛ, με τον Καρακούση να έχει πραγματικά βρει τον εαυτό του σε αυτά τα  συνεχή εθνεγερτικά καλέσματα του Βήματος το τελευταίο διάστημα. 

Πάλι το ίδιο βασικά σενάριο: ο ελληνικός λαός με τις θυσίες του, ο ελληνικός πολιτικός κόσμος με τις δικές του, περασμένα-ξεχασμένα όμως αυτά, τώρα ο Σαμαράς να σταθεί στο ύψος των προγόνων μας και το έθνος μας να σφίξει σαν καβούκι... Οι ξένοι μάς πρόδωσαν και τώρα επείγει να σωθεί η Ελλάς. Δηλαδή δραχμή, εθνική υπερηφάνεια και θάνατος στην τρόικα.

Ο ΔΟΛ έχει μετατραπεί σε ακλόνητο αντι-ιμπεριαλιστή στα στερνά του, με τα δάνεια του για πρώτη φορά εδώ και πολλά (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ) χρόνια να του προκαλούν ανασφάλεια και όψιμη ριζοσπαστικοποίηση. Τον ενοχλεί τόσο πολύ άραγε η δόση ή μήπως ο «αφελληνισμός των ελληνικών τραπεζών», ο έλεγχος δηλαδή σε ένα νέο αυταρχικό ευρωπαϊκό πλαίσιο, των ελληνικών τραπεζών, άρα των επισφαλών δανείων, άρα των δανείων του ΔΟΛ.

Όλα εδώ πληρώνονται. Η εθελούσια συμμετοχή της Ελλάδας στο πείραμα «Πόση εκμετάλλευση αντέχουν οι υποτελείς;» παρουσιάζει  πλήθος προβλημάτων, καθώς η ελληνική κοινωνία χτυπιέται με αγωνία μέσα στο καζάνι, με το καυτό νερό να πετάγεται στους πάλαι ποτέ νικητές του σημιτικού εκσυγχρονισμού... Οι μεγάλοι παίκτες, μπλεγμένοι μεταξύ και των δικών τους αντιθέσεων, παρατηρούν την εμφυλιο-πολεμική λιτότητα α λα Γκρέκα να οδηγεί την Αριστερά στην κυβέρνηση και το ξανασκέφτονται. «Τώρα να γίνει κάτι» λέει το ΔΝΤ και ο Ομπάμα, «Μετά τις εκλογές μας», απαντάει η Μέρκελ. 

Ζούμε συνεχώς, από το Δεκέμβρη του 2008 ως και σήμερα, εικόνες από το κοντινό μέλλον των λοιπών κοινωνιών, η ελληνική αστική τάξη -και ο ΔΟΛ ως κομμάτι της- μας ανάγκασε να βιώσουμε κοινωνικά πειράματα παγκόσμιας σημασίας, πειράματα όπως το για πόσο μπορεί να σηκώνει τη λιτότητα το 70-80% των κοινωνιών, που κατέχουν το 20-25% του πλούτου.
Έτσι λοιπόν, το αμαρτωλό τρίγωνο της μαφιόζικης ελληνικής αστικής τάξης «πολιτικό προσωπικό – τραπεζίτες – ΜΜΕ» που για χρόνια έκανε χρυσές δουλειές, βρίσκεται  σήμερα αναπάντεχα στριμωγμένο μεταξύ του φάσματος της κυβέρνησης της αριστεράς και του διεθνούς ανταγωνισμού που περιμένει στη γωνία. Δεν θα μπορούσαν προβλέψουν μια τέτοια εξέλιξη, όταν οργάνωναν τους όρους εμπλοκής του ελληνικού καπιταλισμού στα Μνημόνια, της νέας Μεγάλης Ιδέας τους, που τους γεννήθηκε όταν άρχισε να τους γίνεται φανερό ότι η επιχείρηση μετακύλισης του κόστους της κρίσης δεν περνούσε στην ελληνική κοινωνία με συμβατικά μέσα.. 

Αλλά ο κόμπος έφτασε στο χτένι.

Το Ελληνικό Πρόγραμμα, που δεν φιλοδοξούσε ποτέ να είναι κάτι άλλο πέρα από τον μοχλό ανατροπής των ταξικών συσχετισμών εντός των κοινωνιών, με αυτή του τη μορφή μας τελειώνει. Παραμένει όμως το μεγάλο ερώτημα το ποιος θα αναλάβει το κόστος χρηματοδότησης -και όχι απλά τα χρέη- της νέας εποχής του  Καπιταλισμού που πασχίζει να χαραχθεί μέσα στις αντιθέσεις και τις επισφάλειες του. Μέσα σε αυτές τις επισφάλειες βρίσκεται σήμερα και ο ΔΟΛ, μαζί με τους ιδιοκτήτες του, που παίζουν τα τελευταία τους χαρτιά...

Συγγραφέας: left.gr

Σχόλιο αναγνώστη του left.gr για την... πατριωτική-αντιιμπεριαλιστικη στροφή του ΔΟΛ.