Η ΔΗΜΑΡ και η κομμουνιστική ανανέωση

Του Νίκου Σκοπλάκη

H ψήφος υπέρ του προϋπολογισμού εκ μέρους της ΔΗΜΑΡ ισοδυναμεί με την ψήφο μιας ανανέωσης χωρίς αντικείμενο και ποιητικό αίτιο στον πολιτικό της θάνατο.

 Αυτός ο θάνατος σηματοδοτεί ένα ορόσημο. Ακόμα περισσότερο μάλιστα, αφού επαναφέρει το αίτημα της κομμουνιστικής ανανέωσης με όρους ηγεμονίας.

 

* Κομμουνιστική ανανέωση, που δεν μηρυκάζει αριστεροφανή φληναφήματα ούτε ψευδοανθρωπιστικές κοινοτοπίες. Κομμουνιστική ανανέωση, που δεν γίνεται απολογητής μιας αντι-ΚΚΕ ενσωμάτωσης, αλλά προωθεί τη "μεγάλη ρήξη" με όχημα την αριστερή θεωρία, τον κριτικό λόγο, ακόμη και την πολεμική, που, όμως, δεν ξεπέφτει ποτέ σε αγκιτάτσια ή πάλη χωρίς αρχές.

* Κομμουνιστική ανανέωση με τη συχνά οδυνηρά βιωμένη προσήλωση στην ενότητα της Αριστεράς, που πασχίζει να προσεγγίσει τον σύντροφο, ο οποίος ΔΕΝ κοιμάται τον ύπνο του δικαίου, αλλά βασανίζεται στα θολά ενύπνια εκείνων που εμμένουν ότι για τον σοσιαλισμό και την κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής, αρκεί η κήρυξη της μοναδικής "πετυχημένης επανάστασης" του "συνεπούς" κόμματος, της "καθαρής" γκρούπας, της "αλύγιστης" φράξιας.

* Κομμουνιστική ανανέωση που επιμένει να ταράζει τη συνείδηση εκείνων οι οποίοι ένιψαν τας χείρας τους και αρκέστηκαν σε μια αριστερά της θρησκευτικής πίστης, της ιδεολογικής καθαρότητας, των καλών προθέσεων ή των διεργασιών κορυφής και της σταδιακής ενσωμάτωσης.

* Κομμουνιστική ανανέωση που επίμονα και πολύτροπα θα θυμίζει ότι δεν μπορεί να υπάρξει μαρξισμός έξω από την άμεση κοινωνική και πολιτική δράση.

* Κομμουνιστική ανανέωση που αποτινάζει τον αγοραίο μαρξισμό, προβληματίζεται για την εξέλιξη της θεωρίας, ανιχνεύει αντιστάσεις στις ιδεολογίες της ενσωμάτωσης και της αποστράτευσης, αντιστέκεται στην εμπεδωμένη μαζική κουλτούρα, η οποία μεσολαβεί όλο και δραστικότερα για τη μετάλλαξη και διατήρηση της κοινωνικής κυριαρχίας.

* Κομμουνιστική ανανέωση που διαθέτει ιστορική μνήμη και ξέρει τι να κάνει μ΄ αυτή. Κομμουνιστική ανανέωση όπου οι αριστεροί και οι αριστερές δεν βρίσκονται στις παρυφές, στο περιθώριο, για να μην ενοχλούν τους πρακτικιστές, οι οποίοι ξέρουν πάντοτε τα πάντα.

Η κομμουνιστική ανανέωση επιβίωσε σε αντίξοες και συχνά αποκαρδιωτικές συνθήκες. Ως κορμός του ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί να ενισχύσει το στίγμα που αποφάσισε να διαφυλάξει και να εξελίξει. Μόνο έτσι ο κόσμος που αποσπάστηκε από το Πασόκ, ο κόσμος που αμφιβάλλει για την ασφάλεια που παρέχει το περίκλειστο ΚΚΕ, αλλά και ο κόσμος που προτείνει και αγωνίζεται για κάτι διαφορετικό, χωρίς ακόμα να κατορθώνει να το ορίσει, θα μπορέσουν να συνθέσουν τη σύγχρονη Αριστερά με όρους ηγεμονίας.

 

Υ.Γ: Και, επιτέλους, για να είμαστε περισσότερο πολιτικοί, να μην φοβόμαστε να αναφερόμαστε συστηματικά στη θεωρητική μας παράδοση. Όσο μερικοί διασκευάζουν διαρκώς τον Γκίντενς, τόσο ο Σαμαράς θα κακοποιεί τον Λένιν και ο Πάρις θα ευτελίζει τον Πουλαντζά.

Πηγή: www.rednotebook.gr